Μια απίστευτη ιστορία επιβίωσης ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, το Netflix Κοινωνία του Χιονιού ’ φέρνει το κοινό στην καρδιά της ιστορίας καθώς παρακολουθούμε τους επιβάτες της πτήσης 571 και την απεγνωσμένη προσπάθειά τους για επιβίωση. Το αεροπλάνο τους πέφτει στις Άνδεις, αφήνοντάς τους αποκλεισμένους σε ύψος πάνω από 11.000 πόδια, χωρίς τίποτα άλλο εκτός από χιόνι γύρω τους. Δεν είναι κάτι από το οποίο θα περίμενε κανείς να επιστρέψει, αλλά δεκαέξι άνθρωποι κρατήθηκαν δυνατοί μπροστά σε αυτό που φαινόταν σαν επικείμενος θάνατος. Επέστρεψαν στο σπίτι, αλλά τι απέγιναν τα θύματα που πέθαναν σε αυτές τις 72 ημέρες; Τι απέγιναν τα λείψανά τους;
Όταν η πτήση 571 απογειώθηκε από το Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης, είχε 40 επιβάτες και πέντε μέλη πληρώματος. Από τα 45 άτομα στο αεροπλάνο, 29 άνθρωποι πέθαναν, αφήνοντας μόνο 16 επιζώντες. Ολόκληρο το πλήρωμα χάθηκε κατά τη διάρκεια ή μετά τη συντριβή, μαζί με μερικούς από τους επιβάτες. Μερικοί επιβάτες επέζησαν από τη συντριβή, αλλά τα τραύματά τους τους κατέστησαν πολύ αδύναμους για να επιβιώσουν από το κρύο και την πείνα και τελικά υπέκυψαν σε αυτό. Άλλοι σκοτώθηκαν στη χιονοστιβάδα που έπεσε πάνω τους τη 18η μέρα μετά τη συντριβή.
Η διάσωση ήρθε τελικά μετά από 72 ημέρες, όταν και οι δεκαέξι επιζώντες απομακρύνθηκαν από το σημείο της συντριβής και επέστρεψαν στο σπίτι. Η διάσωση εκτελέστηκε από τις αρχές της Χιλής, αλλά η συντριβή είχε συμβεί στο έδαφος της Αργεντινής, γεγονός που έκανε την ανάκτηση των λειψάνων των θυμάτων λίγο περίπλοκη. Αν συνέβαινε στη Χιλή, οι διασώστες θα είχαν φέρει πίσω τα λείψανα του νεκρού, αλλά αποφάσισαν να μην ενεργήσουν χωρίς την έγκριση των αρχών της Αργεντινής.
Μετά από συνεννόηση με τις οικογένειες των θυμάτων, αποφασίστηκε από τις αρχές της Αργεντινής ότι τα λείψανα των θυμάτων δεν πρέπει να φέρουν πίσω αλλά να ταφούν στο σημείο της συντριβής. Από τα 28 θύματα (εξαιρουμένου του Rafael Echavarren), μόνο 13 πτώματα βρέθηκαν ολόκληρα. Οι επιζώντες είχαν φάει από τα άλλα 15 πτώματα, από τα οποία είχαν απομείνει μόνο σκελετοί. Αποφασίστηκε να ταφούν σε κοινό τάφο και μια ομάδα ατόμων, συνοδευόμενη από ιερέα, στάλθηκε στο σημείο του δυστυχήματος (χωρίς τα μέλη της οικογένειας των θυμάτων), όπου έγινε η ταφή στις 18 Ιανουαρίου 1973.
Τα θύματα θάφτηκαν μαζί, με έναν πέτρινο βωμό που σηματοδοτεί τους τάφους, μαζί με έναν σταυρό και μια αναμνηστική πλάκα. Ο χώρος του μνημείου εξακολουθεί να υπάρχει στον ίδιο χώρο και τον επισκέπτονται ακόμη και κάποιοι που φέρεται να ξεκινούν το έργο να επαναπροσδιορίσουν το μονοπάτι που Νάντο Παράντο και Ρομπέρτο Κανέσα χρειάστηκε δέκα μέρες για να βρει τη διάσωση. Οι εκδρομείς βρήκαν επίσης τα υπάρχοντα των θυμάτων και των επιζώντων εκεί, τώρα που το χιόνι στα βουνά έχει λιώσει αρκετά, αποκαλύπτοντας όλα τα πράγματα που ήταν θαμμένα στο χιόνι όλα αυτά τα χρόνια πριν.
Το μόνο θύμα που επέστρεψε στο σπίτι ήταν ο Rafael Echavarren. Σύμφωνα με πληροφορίες, πριν πεθάνει, είχε εκφράσει την επιθυμία να μην μείνει πίσω στις Άνδεις. Ζήτησε από τους φίλους του να βάλουν τον πατέρα του να τον πάρει πίσω στο σπίτι. Για να τιμήσει την τελευταία του επιθυμία, τα λείψανά του δεν θάφτηκαν αλλά τοποθετήθηκαν σε μια σημαδεμένη σακούλα. Αργότερα, ο πατέρας του, Ricardo Echavarren, ξεκίνησε μια δική του αποστολή για να πάρει πίσω το σώμα του γιου του. Αυτό, ωστόσο, δεν εγκρίθηκε από τις αρχές της Αργεντινής, και όταν ο Echavarren επέστρεψε, συνελήφθη για ληστεία ταφών. Τελικά, ωστόσο, οι αρχές τον άφησαν να φύγει και εκπλήρωσε την επιθυμία του γιου του φέρνοντάς τον πίσω στην Ουρουγουάη και δίνοντάς του την κηδεία που επιθυμούσε.
Όσον αφορά τα συντρίμμια του αεροπλάνου, πυρπολήθηκαν, αν και αναφέρεται ότι το κάτω μισό του επέζησε επειδή ήταν θαμμένο στο χιόνι εκείνη τη στιγμή και, ως εκ τούτου, δεν κάηκε. Είναι ακόμα εκεί στο σημείο της συντριβής, δίπλα στο μνημείο των θυμάτων.