Η Penny Beerntsen ήταν ένα αξιοσέβαστο και αγαπητό μέλος της κοινότητάς της στην κομητεία Manitowoc, Wisconsin. Δέχτηκε μια τρομακτική επίθεση ενώ ήταν έξω για τζόκινγκ το 1985. Διηγήθηκε με θάρρος το περιστατικό στην αστυνομία, οδηγώντας σε σύλληψη και καταδίκη. Ωστόσο, χρόνια αργότερα, αποκαλύφθηκε ότι ο άνδρας που είχε αναγνωρίσει η Πένυ δεν ήταν ο πραγματικός δράστης. Το «Making a Murderer» του Netflix εξερευνά τα γεγονότα της υπόθεσης και τις επακόλουθες νομικές διαδικασίες.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, η Penny Beerntsen ζούσε στην κομητεία Manitowoc του Wisconsin, με τον σύζυγό της, Thomas 'Tom' Beerntsen, και τα δύο παιδιά τους. Ήταν εξέχοντα μέλη της κοινότητας, κατέχοντας πολλές ιδιωτικές επιχειρήσεις όπως ένα κατάστημα παγωτού. Ο Τομ συμμετείχε επίσης ενεργά στην Εθνική YMCA και η οικογένεια θεωρήθηκε ως υποδειγματικοί πολίτες, γνωστοί στην περιοχή. Τον Ιούνιο του 1985, η Πένυ πήγε για τζόκινγκ σε μια παραλία της λίμνης Μίσιγκαν, μια δραστηριότητα ρουτίνας για εκείνη. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια αυτής της κατά τα άλλα συνηθισμένης εξόδου, σπρώχτηκε ξαφνικά σε μια δασώδη περιοχή και δέχτηκε επίθεση από έναν άνδρα.
Η Πένυ θυμήθηκε ότι έχασε τις αισθήσεις της όταν ο άντρας την στραγγάλισε και ανέκτησε τις αισθήσεις της μόνο όταν μερικοί άλλοι τρέξιμοι την βρήκαν να αιμορραγεί στο δάσος. Της παρείχαν μερικά ρούχα και αμέσως ανέφεραν το περιστατικό στην αστυνομία. Η Πένυ μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο, όπου ενώ λάμβανε ιατρική φροντίδα, μπήκε η αστυνομία για να της πάρει συνέντευξη. Ρώτησε αν είχαν ιδέα ποιος μπορεί να είναι ο δράστης και απάντησαν ότι είχαν. Στην Πέννυ έδειξαν συνολικά εννέα σκίτσα και από αυτά επέλεξε τον άντρα που πίστευε ότι ήταν ο επιτιθέμενός της.
Η Πένυ ανακάλυψε αργότερα ότι ο άνδρας που είχε αναγνωρίσει ως δράστη ήταν ο Στίβεν Έιβερι, ο οποίος είχε συλληφθεί στο παρελθόν επειδή έδειξε όπλο στη σύζυγο ενός άλλου σερίφη. Στη συνέχεια κλήθηκε να συμμετάσχει σε μια σύνθεση και λόγω της αυξανόμενης εξοικείωσής της με το πρόσωπο του Στίβεν, τον αναγνώρισε ως τον δράστη. Ως αποτέλεσμα, κατηγορήθηκε, καταδικάστηκε για βιασμό και απόπειρα ανθρωποκτονίας και καταδικάστηκε σε 32 χρόνια φυλάκιση. Μετά την καταδίκη, η Πένυ πέρασε μια περίοδο κατάθλιψης, νιώθοντας ότι είχε καταστρέψει τη ζωή του συζύγου και των παιδιών της. Ένιωσε επίσης συμπάθεια για τον Στίβεν, υπενθυμίζοντας ότι ήταν πατέρας πέντε παιδιών που άφησαν πίσω. Ενώ αρχικά ένιωθε ανακούφιση που ένας βίαιος άνδρας ήταν έξω από τους δρόμους, δεν μπορούσε παρά να αισθάνεται ένοχη για τον αντίκτυπο της ταυτότητάς της.
Η Penny Beerntsen μοιράστηκε ότι όταν διάβασε για μια γυναίκα που είχε σκοτωθεί ενώ έκανε τζόκινγκ, ένιωθε ότι η ζωή της έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Εξήγησε ότι με τον καιρό έμαθε να αφήνει τον θυμό της και μάλιστα επισκέφτηκε το μέρος όπου της είχαν επιτεθεί, χωρίς να νιώθει πια φόβο. Εκπαιδεύτηκε για να γίνει μεσολαβητής σε εγκλήματα ανηλίκων και άρχισε να μιλά στις φυλακές σε επιτροπές αντίκτυπου θυμάτων, ιδιαίτερα σε άνδρες που είχαν διαπράξει βίαια εγκλήματα. Αυτό που έλαβε σε αντάλλαγμα, είπε, άλλαξε τη ζωή. Μέσα από αυτές τις αλληλεπιδράσεις, απέκτησε μια βαθύτερη κατανόηση της ενσυναίσθησης και των κοινωνικών ανισορροπιών, οι οποίες είχαν βαθύ αντίκτυπο στην προοπτική της.
Αφού τα στοιχεία DNA απέδειξαν ότι ο Έιβερι δεν ήταν ο εγκληματίας, η Πένυ είπε ότι ο δικηγόρος της επικοινώνησε μαζί της για να την ενημερώσει για το τι είχε συμβεί. Ένιωθε ένα συντριπτικό αίσθημα ενοχής για τη λανθασμένη ταυτοποίησή της και πίστευε ότι ήταν εν μέρει υπεύθυνη. Ο πραγματικός της δράστης, ο Γκρέγκορι Άλεν, είχε ήδη φυλακιστεί για μια άσχετη σεξουαλική επίθεση και ένιωθε άσχημα για τα άλλα θύματά του. Αυτή η ενοχή την οδήγησε να ξαναπέσει σε αρνητικά συναισθήματα, ωθώντας την να απευθυνθεί στον Στίβεν. Του έγραψε ένα γράμμα και ζήτησε να συναντηθεί μαζί του. Όταν τελικά συναντήθηκαν, μοιράστηκαν μια θερμή χειραψία και μάλιστα ολοκλήρωσαν τη συζήτησή τους με μια αγκαλιά. Η Πένυ συνάντησε επίσης τους γονείς του Στίβεν και ένιωσε ευγνωμοσύνη για τη συγχώρεσή τους.
Με την πάροδο των ετών, η Penny παρέμεινε βαθιά εμπλεκόμενη στη δουλειά της με διάφορους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς, εστιάζοντας στην υποστήριξη αλλαγών στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης. Ένας από τους βασικούς της ρόλους είναι με το Healing Justice, ένα πρόγραμμα που φέρνει σε επαφή θύματα εγκλημάτων και τις οικογένειές τους με άτομα που έχουν καταδικαστεί άδικα σε παρόμοιες υποθέσεις. Αυτή η πρωτοβουλία βοηθά όσους επηρεάζονται από το έγκλημα να συνδεθούν με εκείνους που έχουν βιώσει λανθασμένες καταδίκες, ενισχύοντας την κατανόηση και την ενσυναίσθηση ο ένας από την οπτική γωνία του άλλου.
Επιπλέον, η Penny έχει συνεργαστεί ενεργά με το The Marshall Project, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό αφιερωμένο στη δημοσιογραφία που εστιάζει στο σύστημα ποινικής δικαιοσύνης. Μέσω του ερευνητικού ρεπορτάζ, το Πρόγραμμα Μάρσαλ στοχεύει να ευαισθητοποιήσει σε θέματα όπως ο μαζικός εγκλεισμός, η θανατική ποινή και οι άδικες καταδίκες. Το έργο του επιδιώκει να ενημερώσει το κοινό και τους φορείς χάραξης πολιτικής, πιέζοντας τελικά για μεταρρυθμίσεις για να διασφαλιστεί ένα πιο δίκαιο σύστημα. Η συμμετοχή της Penny και στους δύο οργανισμούς υπογραμμίζει τη συνεχή δέσμευσή της να κατανοεί και να υποστηρίζει αλλαγές που είναι σημαντικές για αυτήν.
Για την Penny, η κουλτούρα της συγχώρεσης ήταν μεταμορφωτική και κεντρική στο έργο της ζωής της. Έχει επικεντρωθεί στην προώθηση της κατανόησης και της θεραπείας, κάτι που έχει υποστηριχθεί βαθιά από τον σύζυγό της, Tom. Το ζευγάρι εργάστηκε επίσης μαζί στο YMCA, έναν οργανισμό που παρέχει κοινοτικά προγράμματα και προωθεί την υγιεινή ζωή, την ανάπτυξη των νέων και την κοινωνική ευθύνη. Το 2021, ο Τομ αποσύρθηκε και σχεδίαζαν να απολαύσουν το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή τους στην κομητεία Manitowoc του Ουισκόνσιν, με επίκεντρο τα ταξίδια και την εξερεύνηση του κόσμου μαζί. Και τα δύο παιδιά τους, η Τζούλι και ο Μάικ, έχουν μεγαλώσει και έχουν δημιουργήσει τη δική τους ζωή - η Τζούλι είναι εγκατεστημένη στη Βαλτιμόρη του Μέριλαντ και ο Μάικ ζει στο Κολοράντο. Αν και είναι γεωγραφικά διασκορπισμένες, η οικογένεια συχνά συγκεντρώνεται για διακοπές και ειδικές περιστάσεις. Η Πένυ είναι ικανοποιημένη και ευγνώμων για τη ζωή της, η οποία είναι γεμάτη αγάπη, κατανόηση και ουσιαστικές συνδέσεις.