Drive-Away Dolls: Η ταινία του Ethan Coen βασίζεται σε αληθινή ιστορία;
Ο Ethan Coen, το ήμισυ του διάσημου σκηνοθετικού ντουέτου των Brothers Coen, επιχειρεί την αρχική του σόλο σκηνοθετική προσπάθεια με το 'Drive-Away Dolls'. Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από τον Jamie και τη Marian, δύο νεαρά κορίτσια που ξεκινούν ένα οδικό ταξίδι στο Tallahassee, αλλά αυτό είναι μακριά από ένα συνηθισμένο ταξίδι. Ο Τζέιμι, παλεύοντας με τον απόηχο μιας σπαρακτικής εμπειρίας, προσδιορίζεται ως queer, ενώ η Marian, η σύντροφός της, αναζητά μια απελευθερωτική εμπειρία. Μαζί και κατά τη διάρκεια των ταξιδιών τους, φιλοδοξούν να ανακαλύψουν παρηγοριά από τα πρόσωπα που έχουν υιοθετήσει και να βρουν μια αίσθηση ανανέωσης ο ένας στην παρέα του άλλου.
Η αφήγηση βαθαίνει καθώς τα δύο κορίτσια νοικιάζουν άθελά τους ένα αυτοκίνητο, αγνοώντας το μυστηριώδες περιεχόμενο στο πορτμπαγκάζ – έναν περίεργο χαρτοφύλακα. Εν αγνοία τους, διασταυρώνονται με εγκληματίες που είναι αποφασισμένοι να αρπάξουν την εν λόγω υπόθεση. Αυτό που ακολουθεί είναι μια κωμωδία που χαρακτηρίζεται από την απελευθέρωση, την ξέγνοιαστη πληθωρικότητα και τις ζωηρές αποδράσεις. Θα είναι συναρπαστικό να αποκαλύψουμε τις εμπνεύσεις της ταινίας και το εάν κάποια γεγονότα της πραγματικής ζωής είχαν κάποια σχέση με το ξεκίνημά της.
Το Drive-Away Dolls είναι Driven by Tricia Cooke’s Vision
Το «Drive-Away Dolls» δεν βασίζεται σε πραγματική ιστορία, αλλά υπάρχουν πολλοί παράγοντες που κάνουν την ομοιότητά του με την πραγματική ζωή αρκετά έντονη. Η ταινία γράφτηκε από τον Ethan Coen και την 34χρονη σύζυγό του, Tricia Cooke, και αποκτά μια προσωπική πινελιά. Η Cooke, ασπαζόμενη μια queer ταυτότητα, είναι μέρος της κοινότητας LGBTQIA+ από τα εφηβικά της χρόνια. Αναγνωρίζει ανοιχτά τον ανοιχτό γάμο της με τον Coen, τονίζοντας τον ρόλο τους ως συμπατριώτες και σύντροφοι ζωής, που πλοηγούνται στη ζωή μαζί.
Η γένεση του «Drive-Away Dolls» πηγάζει από τη λαχτάρα του Cooke για περισσότερη εκπροσώπηση LGBTQIA+ σε ταινίες, εμπνευσμένες από εντυπωσιακές εμπειρίες με μερικές ταινίες της δεκαετίας του '90. Συνεργαζόμενη με τον Coen, άρχισε να γράφει το σενάριο τη δεκαετία του 2000, εμφυσώντας το με μυριάδες συναντήσεις της. Κατά τη διάρκεια αυτής της δημιουργικής διαδικασίας, σύχναζε σε δύο λεσβιακά μπαρ στη Νέα Υόρκη, το Meow Mix και το Cattyshack. Αυτά τα ιδρύματα άφησαν ένα βαθύ αποτύπωμα πάνω της, επηρεάζοντας την απεικόνιση των λεσβιακών μπαρ στην ταινία.
Πολλές τροποποιήσεις έχουν εφαρμοστεί στο σενάριο από την έναρξή του, με τον Cooke να διευκρινίζει αυτές τις αλλαγές με δηλώνοντας , «Το είχαμε γράψει ως λεσβιακή ταινία και ο queer κόσμος είναι πολύ ευρύτερος τώρα, οπότε πιστεύαμε ότι θα ήταν χρονολογημένο αν το κάναμε πιο σύγχρονο. Επίσης, είναι μια κάπαρη όπου οι άνθρωποι δεν μπορούν απαραίτητα να συνδεθούν, οπότε δεν θέλαμε να υπάρχουν smartphone, κάτι τέτοιο. Τότε θέλαμε να κάνουμε μια ταινία είδους, γιατί μας έλειπαν αυτά στον κόσμο των LGBT. Πραγματικά δεν υπήρχαν πολλές κωμωδίες για τον queer κόσμο. ακόμα δεν είναι».
Η επιλογή της Φλόριντα ως σκηνικού της ταινίας ευθυγραμμίζεται με τη διαβόητη φήμη της ότι εγκυμονεί κινδύνους για την κοινότητα LGBTQIA+. Η Φλόριντα έχει γίνει μάρτυρας περιστατικών βίας, διακρίσεων και νομικών προκλήσεων που στοχεύουν άτομα με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή την ταυτότητα φύλου τους. Για παράδειγμα, εγκλήματα μίσους κατά ατόμων LGBTQIA+ έχουν αναφερθεί στην πολιτεία, τονίζοντας την ανάγκη για αυξημένη ευαισθητοποίηση και προστασία. Επιπλέον, η Φλόριντα έχει αντιμετωπίσει διαμάχες σχετικά με τη νομοθεσία και τις πολιτικές κατά της LGBTQIA+, συμβάλλοντας σε ένα περιβάλλον πρόκλησης για την κοινότητα.
Για να αποτυπώσει την αυθεντικότητα της δεκαετίας του 1990, το «Drive-Away Dolls» ενσωματώνει όχι μόνο τη γλώσσα που χρησιμοποιήθηκε αλλά και το οπτικό στυλ της εποχής. Ο Cooke εξέφρασε την επιθυμία να απεικονίσει αυθεντικά τις εμπειρίες της κοινότητας LGBTQIA+ κατά τη συγκεκριμένη περίοδο. Η ταινία αγκαλιάζει τις κινηματογραφικές τεχνικές, τη μόδα και τα πολιτιστικά στοιχεία της δεκαετίας του 1990, επιτρέποντας στους θεατές να βυθιστούν στη μοναδική ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής.
Αυτή είπε , «Ένιωθα ότι ο κόσμος που ήξερα, τουλάχιστον στα λεσβιακά μπαρ, ήταν πολύ συγκεκριμένος για εκείνη την εποχή και εκείνη τη γενιά. Και εννοώ, όχι ότι δεν έχω εξελιχθεί επίσης, αλλά ένιωθα ότι δεν θα μπορούσα να αναπαραστήσω ένα αυθεντικό είδος κόσμου αν ήταν σύγχρονο. Μερικά από τα αστεία είναι τόσο χρονολογημένα. Αλλά θέλαμε κάπως να διατηρήσουμε αυτή την πολύ αφελή, αθώα αίσθηση».
Το «Drive-Away Dolls» με ένα αστρικό καστ με επικεφαλής τη Margaret Qualley ως Jamie και την Geraldine Viswanathan ως Marian, συνοδευόμενο από τους διάσημους ηθοποιούς Pedro Pascal και Matt Damon, έχει αποσπάσει αναγνώριση για την επιτυχία του. Αν και η ταινία δεν έχει τις ρίζες της σε μια συγκεκριμένη ιστορία πραγματικής ζωής, οι χαρακτήρες και η αφήγηση της είναι φτιαγμένα με τέτοια ακρίβεια και αυθεντικότητα που δημιουργεί μια κινηματογραφική εμπειρία που μοιάζει σχεδόν με ύπαρξη σε παράλληλο σύμπαν. Εδώ βρίσκεται η ομορφιά της ταινίας και θα συνεχίσει να προσελκύει το κοινό στην απλότητά της.