Το Temple Grandin βασίζεται σε αληθινή ιστορία;
Παρόμοια με τους κανόνες της φύσης, ως άνθρωποι, η σύνδεση με τα ζώα γίνεται εφικτή από το βράδυ στις γραμμές επικοινωνίας. Η τηλεόραση του 2010 Δράμα Η ταινία «Temple Grandin» ακολουθεί ακριβώς αυτό. Ακολουθώντας την ιστορία μιας γυναίκας που διαγνώστηκε με αυτισμό, η ταινία εξιστορεί το θαυμάσιο ταξίδι της Temple Grandin, μιας γυναίκας που καταφέρνει να φέρει άνευ προηγουμένου αλλαγές στη βιομηχανία βοοειδών. Η ταινία, σε σκηνοθεσία Μικ Τζάκσον, επαναλαμβάνει ότι η αυθεντική αριστεία μπορεί να βρεθεί οπουδήποτε. Με φόντο τη δεκαετία του 1970, η ιστορία του Temple Grandin δείχνει πώς μπορεί να επιτευχθεί γενική πρόοδος εάν οι άνθρωποι επιδιώκουν να συλλάβουν τα πράγματα με μοναδικό τρόπο.
Στην ταινία συμμετέχουν οι Claire Danes, Catherine O'Hara, Julia Ormond και David Strathairn. Ξεπερνώντας το αυτολεξεί που καθοδηγεί τις ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις, το «Temple Grandin» παρουσιάζει την ιστορία μιας γυναίκας που εργάζεται σε οπτικοποιήσεις σε αντίθεση με τις λέξεις. Ως εκ τούτου, η ασυναγώνιστη κοσμοθεωρία που οδήγησε σε μια σειρά από σημαντικές αλλαγές στη βιομηχανία βοοειδών κάνει τους θεατές να αναρωτιούνται εύκολα εάν η ιστορία βασίζεται σε αληθινά γεγονότα.
Εκτός από τους αγώνες που έπρεπε να αντέξει για να προσαρμοστεί στους κοινωνικούς χώρους, ο σεξισμός που έπρεπε να ξεπεράσει η Temple για να εδραιωθεί στον κόσμο της κτηνοτροφικής βιομηχανίας αφήνει πολλούς να αναρωτιούνται εάν αυτά τα σχετικά θέματα έχουν πραγματικά εμπνευστεί από μια αληθινή ιστορία. Ευτυχώς, έχουμε όλες τις απαντήσεις που ψάχνετε.
Είναι το Temple Grandin μια αληθινή ιστορία;
Ναι, το «Temple Grandin» βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Ο Κρίστοφερ Μόνγκερ και ο Γουίλιαμ Μέριτ Τζόνσον έγραψαν το σενάριο της ταινίας με βάση τα απομνημονεύματα «Emergence: Labeled Autistic» και «Thinking in Pictures» του ομώνυμου ακαδημαϊκού και συμπεριφοριστή ζώων. Ο σκηνοθέτης Mick Jackson πίστευε ότι παρόλο που η απεικόνιση των διαφορετικών βιωμένων εμπειριών όλων στο αυτιστικό φάσμα μπορεί να είναι δύσκολη, η ιστορία του Temple Grandin, ωστόσο, εξακολουθεί να περικλείει το ταξίδι που κάνουν πολλοί.
Μια ωδή στον καθηγητή των επιστημών των ζώων, τους ακτιβιστές για τα δικαιώματα του αυτισμού και συγγραφέα, το «Temple Grandin» παρουσιάζει την ταραγμένη παιδική ηλικία που έδωσε τη θέση της σε μια λαμπερή καριέρα. Η ταινία δείχνει πώς ως παιδί, η Temple διαγνώστηκε για πρώτη φορά με μια μορφή σχιζοφρένειας που προέκυψε από έλλειψη μητρικής στοργής αντί για αυτισμό και πώς παρά τους αγώνες αυτούς, βοήθησε να φέρει ρηξικέλευθες αλλαγές. Ενώ οι γιατροί συνέστησαν τη θεσμοθέτησή της, η ταινία ακολουθεί την απτόητη αποφασιστικότητα της μητέρας της Grandin, η οποία τη βοήθησε να προσαρμοστεί στην κοινωνική αλληλεπίδραση με τη βοήθεια θεραπευτών.
Η ιστορία ακολουθεί τις εμπειρίες της Grandin στη βιομηχανία βοοειδών που ξεκίνησαν με τη διαμονή της στο ράντσο του θείου και της θείας της. Ο σκηνοθέτης Μικ Τζάκσον αναβαθμίζει περαιτέρω την ιστορία αντικατοπτρίζοντας τους ακριβείς χώρους που βοήθησαν τη Γκραντίν να διευκολύνει τις ιδέες της. Στη δεκαετία του 1970, όταν είχαν προκύψει ελάχιστες πληροφορίες για τις επιστήμες των ζώων, η ικανότητα της Grandin να οπτικοποιεί και να βλέπει σε εικόνες της επέτρεψε να παρουσιάσει τον κόσμο από τα μάτια των αγελάδων. Είχε συνειδητοποιήσει ότι τα βοοειδή διστάζουν και αρνούνται να περπατήσουν πάνω από τις σκιές, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, τα ζώα σκέφτονται σε εικόνες που σκιάζονται και στην ταινία.
Όλες αυτές οι αποκαλύψεις τη βοήθησαν στη δημιουργία ενός σωληνωτού αγωγού που επιτρέπει στις αγελάδες να περνούν εύκολα. Η ταινία προσθέτει άλλη μια δόση ρεαλισμού όταν εμβαθύνει στην πτυχή του σεξισμού που έπρεπε να αντιμετωπίσει ο Grandin. Σε μια συνέντευξη με το ABC News, ο καθηγητής Grandin παραδέχτηκε ότι το να είσαι γυναίκα στον κλάδο των βοοειδών ήταν τόσο μεγάλο εμπόδιο όσο το να ζεις σαν άτομο στο φάσμα του αυτισμού. Η ανάγκη να πλοηγηθεί στη βιομηχανία βοοειδών στην οποία κυριαρχούσαν οι άνδρες στη δεκαετία του 1970 σήμαινε ότι ο Grandin δεν έπρεπε απλώς να εργαστεί δύο φορές πιο σκληρά, αλλά και να επιμείνει απέναντι στον εκφοβισμό και τον εξοστρακισμό.
Μεταφράζοντας τις εμπειρίες του καθηγητή Grandin στο έργο του, ο σκηνοθέτης Mick Jackson μοιάζει εύστοχα με τους αγώνες που είχε να αντιμετωπίσει ο Temple στην κτηνοτροφική βιομηχανία γεμάτη άνδρες. Η ταινία σηματοδοτεί επίσης τη μετατροπή του Temple Grandin σε ακτιβιστή. Ένα από τα κύρια θέματα της ταινίας είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος που έπαιξε η οικογένειά της. Η πλοκή δείχνει πώς η Grandin κατάφερε να επισκιάσει την αδυναμία της να εκφραστεί ως παιδί λόγω της μητέρας και της θείας της. Όχι μόνο τη βοηθούν με συνέπεια να αγκαλιάσει τη ζωή, αλλά διασφαλίζουν επίσης ότι οι μνημειώδεις προκλήσεις που αντιμετωπίζει δεν θα γίνουν ο προπομπός για το υπόλοιπο της ζωής της.
Η ταινία δεν εστιάζει μόνο στις μοναδικές εμπειρίες της Grandin αλλά περικλείει επίσης την αφοσίωση και την αφοσίωση των γονιών της. Αυτό ακριβώς οδηγεί τον Grandin να ενημερώνει και να διαδίδει τη γνώση στην ταινία. Στην πραγματικότητα, επίσης, οι προσπάθειες της Grandin να ενημερώσει και να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους σχετικά με τον αυτισμό οδήγησαν σε μια σειρά από δημοσιεύσεις που απεικονίζουν τις μοναδικές της εμπειρίες και πληροφορίες σχετικά με τις διαδικασίες σκέψης ενός αυτιστικού εγκεφάλου.
Λαμβάνοντας τα πάντα υπόψη, συμπεραίνουμε ότι η ταινία αναδεικνύει υπέροχα τη ζωή ενός τιμητικού προσώπου Temple Grandin. Ωστόσο, παρόλο που έχει εμπνευστεί από γεγονότα της πραγματικής ζωής, ο σκηνοθέτης και οι συγγραφείς έχουν πάρει δημιουργικές ελευθερίες για να εξωραΐσουν τους χαρακτήρες και να τονίσουν την ιστορία. Ως εκ τούτου, η σπινθηροβόλος υπόθεση και η αξιοθαύμαστη ιστορία συνενώνονται για να κάνουν το «Temple Grandin» μια αξιοσημείωτη ταινία.