Το «Lonely Planet» είναι ένα ρομαντικό δράμα μεταξύ μια ηλικιωμένη γυναίκα και ένας νεότερος άνδρας που συγκεντρώνονται κατά τη διάρκεια μιας υποχώρησης συγγραφέων στο Μαρόκο. Καθώς η Κάθριν και ο Όουεν συμβιβάζονται με τις αποτυχίες τους, σιγά σιγά ερωτεύονται ενώ επανεξετάζουν την ταυτότητά τους στην εξωτική μαροκινή ύπαιθρο. Προσφέρει στις δύο ανόμοιες ψυχές κάτι να δεθούν παρά τις διαφορές τους. Νιώθοντας χαμένοι στις ανεπάρκειές τους, η συνάντησή τους αποδεικνύεται μια κομβική στιγμή στη ζωή τους και φέρνει μια νέα κατεύθυνση στη ζωή τους, ακόμα κι αν οι συνεχείς ανησυχίες τους ταλανίζουν. Δυστυχώς, όταν το ταξίδι στο Μαρόκο τελειώνει απότομα, οι δυο τους βρίσκονται σε απόσταση ο ένας από τον άλλο, αφήνοντας τη μοίρα της σχέσης τους σε ισορροπία. SPOILERS ΜΠΡΟΣΤΑ.
Στο τέλος του «Lonely Planet», η έλξη της Κάθριν και του Όουεν για τον άλλο επιτέλους καρποφορεί καθώς αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους τις υπόλοιπες μέρες στο Μαρόκο. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι είναι μια βραχύβια εμπειρία όταν ένας κλέφτης κλέβει τα υπάρχοντα της Κάθριν, συμπεριλαμβανομένου του νεότερου σχεδίου μυθιστορήματος της. Απογοητευμένοι από την προοπτική να χρειαστεί να ξαναγράψουν τα πάντα από την αρχή, η Κάθριν και ο Όουεν έχουν μια μικρή κρίση στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους, η οποία πληγώνει τον Όουεν. Στη συνέχεια, επιστρέφουν στο σπίτι μόνοι και με συντετριμμένη καρδιά. Μήνες αργότερα, η Κάθριν δημοσιεύει το μυθιστόρημά της και συναντά τον Όουεν σε ένα μπαρ ενώ γιορτάζει την κυκλοφορία του. Του ζητά συγγνώμη για τα σκληρά της λόγια και αναγνωρίζει πώς οι ανασφάλειές της την πέτυχαν στο Μαρόκο. Ο Όουεν σταματά την απεγνωσμένη εξήγησή της φιλώντας την και αναγνωρίζοντας τα συναισθήματά του για εκείνη.
Επομένως, παρά το γεγονός ότι πέτυχαν ένα μικρό εμπόδιο, οι τελευταίες στιγμές αποδεικνύουν ότι η σχέση τους είναι και πάλι σε καλό δρόμο. Ακόμα κι αν τα πράγματα χρειάζονται χρόνο για να ενωθούν, μέχρι το τέλος, και οι δύο χαρακτήρες έχουν σαφώς πετύχει μια αίσθηση αρμονίας και ισορροπίας μέσα τους και θέλουν αποφασιστικά να συνεχίσουν την ερωτική τους ιστορία. Είναι ένα αίσιο τέλος για το ζευγάρι, ιδιαίτερα λαμβάνοντας υπόψη τη βαθιά ενδοσκόπηση που έπρεπε να κάνουν κατά τη διάρκεια της υποχώρησης. Κατά έναν περίεργο τρόπο, η χρονική στιγμή της συνάντησής τους ήταν κλειστή όταν συναντήθηκαν για πρώτη φορά. Λόγω των διαφορετικών προσωπικών τους ζητημάτων, και οι δύο χρειάζονταν χρόνο και χώρο για να αναπτυχθούν ως άνθρωποι και να καταλάβουν ποιοι ήταν προτού μπορέσουν να προχωρήσουν στη σχέση τους. Από τη στιγμή που οι ταυτότητές τους ήταν σταθερές, ήταν θέμα χρόνου να ξαναβρούν ο ένας τον άλλον.
Αναμφίβολα, ένας από τους βασικούς παράγοντες της κεντρικής σχέσης είναι το πώς χτίζεται στην ιδέα της προσωπικής οικειότητας και της μάθησης να κατανοείς τις ανασφάλειες που κρύβονται κάτω από την επιφάνεια. Όταν ο Όουεν γνωρίζει την Κάθριν, παλεύει να τελειώσει το μυθιστόρημά της, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει τις συνέπειες του διαζυγίου της από τον επί χρόνια σύζυγό της. Ως εκ τούτου, ο χαρακτήρας της έχει μια αίσθηση αποσκευών, για την οποία σαφώς νιώθει ότι φοβάται να ανοιχτεί. Ωστόσο, καθώς οι δυο τους πλησιάζουν, αρχίζουν να περιηγούνται σε αυτά τα σοβαρά ζητήματα και να μιλούν όσο το δυνατόν πιο ειλικρινά για αυτά. Στην περίπτωση της Κάθριν, έχει επίσης μια ανθυγιεινή εμμονή με το λογοτεχνικό της έργο που συχνά την αφήνει ανίκανη να ισορροπήσει τις άλλες πλευρές της ζωής. Γνωρίζοντας τον Όουεν, μαθαίνει να δίνει προτεραιότητα σε ό,τι είναι σημαντικό για εκείνη.
Η Λόρα Ντερν, που υποδύεται την Κάθριν, είπε σε ένα συνέντευξη, «Νομίζω ότι αυτό που ήταν ξεκάθαρο ήταν ότι, όταν βρίσκεις αυτή τη σύνδεση και νιώθεις ότι σε βλέπουν, η οικειότητα βασίζεται στα συναισθήματα όλων όσων έχεις κουβαλήσει στη ζωή σου – όχι απαραίτητα σε όλες τις ιστορίες». Ακριβώς όπως ο Όουεν γίνεται μάρτυρας των ελλείψεων της Κάθριν, η τελευταία παρακολουθεί επίσης τη δυσλειτουργική σχέση του Όουεν με τη Λίλι και πώς υποφέρει από την έλλειψη επικοινωνίας και κατανόησης μεταξύ τους. Η ιδέα είναι ότι και οι δύο υποφέρουν από πράγματα που αισθάνονται πολύ βαριά για να τα μοιραστούν. Μόνο με την παραδοχή αυτών των τρωτών σημείων συναντώνται ο Όουεν και η Κάθριν ως άνθρωποι και όχι απλώς χάρτινα κομμάτια μονοδιάστατων χαρακτήρων.
Ο τίτλος «Lonely Planet» υποδηλώνει ότι υπάρχει μια επιδημία μοναξιάς που επηρεάζει τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, είτε είναι ελεύθεροι είτε σε σχέση. Για την Κάθριν, που είναι πρόσφατα single, η μοναξιά προέρχεται από την αδυναμία της να βάλει την προσωπική της ζωή πάνω από την επαγγελματική. Εν τω μεταξύ, ο Όουεν υποφέρει από μια μοναξιά που είναι πολύ πιο έντονη, καθώς αισθάνεται αναξιόπιστος και υποτιμημένος από τη Λίλι, η οποία φαίνεται πιο ενθουσιώδης για να κάνει παρέα με άλλους ανθρώπους εκτός από αυτόν. Και οι δύο ουρλιάζουν για σύνδεση και όμως εμφιαλώνουν τα πάντα, γεγονός που δημιουργεί μια ολόκληρη σειρά από ανεπιθύμητες καταστάσεις πιο κάτω. Η ειλικρινής επικοινωνία μπορεί να είναι η καλύτερη πολιτική, αλλά είναι εύλογη μόνο όταν υπάρχει μια αίσθηση κατανόησης μεταξύ δύο ανθρώπων.
Η πρόκληση που αντιμετωπίζουν η Κάθριν και ο Όουεν δεν είναι μόνο να μάθουν να αναγνωρίζουν τα δικά τους λάθη αλλά και να αποδέχονται τα λάθη του συντρόφου τους. Αυτό ήταν κάτι που ο Όουεν και η Λίλι δεν κατάφεραν ποτέ να καταφέρουν. Η τελευταία μάλιστα παραδέχεται ότι ήταν πάντα δυσαρεστημένη για την έλλειψη λογοτεχνικών ενδιαφερόντων του Όουεν, κάτι που θεωρεί βαθιά ριζωμένο στην ταυτότητά της. Στην ιδανική περίπτωση, τέτοια πράγματα θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται πολύ νωρίτερα, καθώς υποδηλώνει την έλλειψη ευκολίας και άνεσης στη σχέση τους και γιατί ήταν πάντα καταδικασμένη να αποτύχει. Φαίνεται λιγότερο πρόβλημα στον δεσμό της Κάθριν και του Όουεν, καθώς το ζευγάρι είναι ξεκάθαρα ειλικρινές σχετικά με τα ζητήματά τους, ακόμα κι αν τα βάφει υπό κακό φως. Οι επαγγελματικοί τους τομείς μπορεί να έχουν εντελώς διαφορετικά ενδιαφέροντα, αλλά σε θέματα αγάπης, η βαθύτερη κατανόηση είναι πιο σημαντική από το να μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα.