Είναι το σμήνος του Netflix μια αληθινή ιστορία;

Το «The Swarm» είναι ένα γαλλικό θρίλερ με υπερφυσικές πινελιές που επικεντρώνεται γύρω από αιμοσταγή έντομα. Μια αγρότισσα ακρίδας που προμηθεύει αλεύρι υψηλής περιεκτικότητας σε πρωτεΐνη από έντομα, βρίσκει έναν απίθανο τρόπο να ενισχύσει την καλλιέργειά της, μόνο για να βρει τις μεθόδους της να αντιστραφούν με φρικτά αποτελέσματα. Η ιστορία υφαίνει επιδέξια τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι αγρότες της υπαίθρου με μια δυσοίωνη πλοκή που καταλήγει σε μια ταινία που κάθεται σταθερά στο είδος της, αλλά επίσης τρέχει βαθιά με κοινωνικό σχολιασμό. Ενώ ορισμένες πτυχές είναι σαφώς μυθοπλαστικές, πολλά στην ταινία είναι αληθινά και θα μπορούσαν να βασίζονται στην πραγματικότητα. Ας εξετάσουμε αν το «The Swarm» βασίζεται σε πραγματική ιστορία ή όχι.

Βασίζεται το σμήνος σε αληθινή ιστορία;

Όχι, το ‘The Swarm’ δεν βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Η ταινία βασίζεται σε μια ιδέα του Jérôme Genevray, την οποία μετέτρεψε σε σενάριο μαζί με τον Franck Victor. Η ιστορία αντλήθηκε έμπνευση από πολλαπλές πηγές και εισήχθη στον εκκολαπτόμενο σκηνοθέτη ταινιών μεγάλου μήκους Just Philippot από έναν από τους παραγωγούς της ταινίας, Thierry Lounas. Η ιδέα για το σενάριο φέρεται να ξεπεράστηκε σε μια ταινία μεγάλου μήκους από τους δύο σεναριογράφους, οι οποίοι στη συνέχεια το τροποποίησαν για να καλύψουν το όραμα του σκηνοθέτη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το «The Swarm» να εξελιχθεί από μια ταινία βασικού είδους σε μια πολυεπίπεδη εξέταση των θεμάτων και των υποβάθρων των χαρακτήρων, καθώς και ένα σχόλιο για μεγαλύτερα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα.

Ο Philippot επικεντρώθηκε σε μεγάλο βαθμό στη γείωση της ταινίας στην πραγματικότητα, ειδικά στο πρώτο της μισό, με στόχο τη δημιουργία σύνδεσης μεταξύ ρεαλισμού και φαντασίας. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο πώς η ταινία ανοίγει με λεπτομερείς απεικονίσεις του τρόπου με τον οποίο ο πρωταγωνιστής, η Βιρτζίνι, μεγαλώνει τις ακρίδες της, τι τις ταΐζει και πόσο αλεύρι μπορεί να βγάλει από αυτές. Ο σκηνοθέτης ήθελε επίσης να χρησιμοποιήσει πραγματικές ακρίδες και φυσικές στάσεις αντί για ειδικά εφέ και ζήτησε χιλιάδες πραγματικές ακρίδες που ζητούσε το σενάριο. Σύμφωνα με πληροφορίες, του είπαν ότι μπορούσε να πάρει έως 6000 και ως εκ τούτου έπρεπε να σχεδιάσει με σύνεση πώς διατύπωσε την αφήγησή του για να τα χρησιμοποιήσει καλύτερα. Καθώς η ταινία προχωρά, εισάγει αργά όλο και πιο φανταστικές πτυχές στην ιστορία, έτσι ώστε μέχρι να φτάσει το αποκορύφωμα, το κοινό νιώθει ότι όλα είναι πιθανά.

Όσον αφορά τις πραγματικές πραγματικότητες που απεικονίζονται στην ταινία, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι καλλιεργητές και το μήκος που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν αυτές τις προκλήσεις έπαιξαν κεντρικό ρόλο στους κύριους χαρακτήρες της ταινίας. Τόσο η Virginie όσο και (σε ​​κάποιο βαθμό) ο Karim προβληματίζονται από τις κατακόρυφες τιμές που προσφέρουν οι αγοραστές για τα προϊόντα τους. Ο τελευταίος, οινοποιός, ανησυχεί μήπως πουλήσει τις μετοχές του σε χαμηλή τιμή σε αγοραστή μεγάλης κλίμακας και στη συνέχεια αναγκαστεί να πουλήσει τα αποθέματά του σε συνεχώς μειούμενες τιμές τα επόμενα χρόνια. Αυτές οι σκληρές πραγματικότητες γίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακές όταν βλέπουμε πόσο παθιασμένοι είναι με την παραγωγή τους, με τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας να θέτει ουσιαστικά σε κίνδυνο τη ζωή των παιδιών της με την ελπίδα να αυξήσει την παραγωγή της ακρίδας της.

Η ταινία δείχνει επίσης ένα λεπτό δάχτυλο στις σκληρές οικονομικές πρακτικές που έχουν ως αποτέλεσμα τέτοιες πρακτικές με επίκεντρο τη φύση να απορρίπτονται από την ισορροπία, με αποτέλεσμα γκροτέσκο νέες τεχνικές που είναι αφύσικες. Θα μπορούσε κανείς να φτάσει στο σημείο να πει ότι οι αιμοσταθείς ακρίδες είναι μια μεταφορά για βλαβερές γεωργικές πρακτικές (όπως η ανάπτυξη προϊόντων ΓΤΟ) που μετατρέπουν τα φυσικά πλεονεκτήματα σε επιβλαβή τρόφιμα.

Τέλος, οι υπερφυσικές και θρίλερ πτυχές της ταινίας δεν μπορούν να αγνοηθούν και ο Philippot παραδέχεται ότι εμπνεύστηκε από κλασικά όπως το «Alien» και το «Jurassic Park», που έχουν δημιουργήσει εμβληματικά τέρατα. Αναγνωρίζει επίσης την έμπνευση από το «The Shining» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, το οποίο διαθέτει επίσης έναν κεντρικό χαρακτήρα που θέτει σε κίνδυνο την οικογένειά του λόγω της εμμονής του με τη δουλειά του, όπως και η Βιρτζίνι. Εδώ, ο σκηνοθέτης για άλλη μια φορά εφιστά την προσοχή στο γεγονός ότι η κεντρική φιγούρα απλώς χάνει τον έλεγχο, αλλά όχι το μυαλό της. Η διάκριση μεταξύ παρασύρεται και τρελαίνεται σαφώς, με τη Βιρτζίνι να σώζει τη μέρα χρησιμοποιώντας τις γνώσεις της σχετικά με τις ακρίδες που είναι επιρρεπείς στον πνιγμό.

Το «The Swarm» είναι αδιαμφισβήτητα μια ταινία φαντασίας θρίλερ που διοχετεύει αρκετά από τα βασικά συστατικά του είδους για να προσελκύσει το κοινό που ψάχνει μια ταινία που θα αυξήσει τα μαλλιά. Ωστόσο, ανάμεσα στα φρικιαστικά και απαίσια σημεία πλοκής του υπάρχει λεπτό και βαθύ κοινωνικό σχόλιο, καθώς και μια ενσυναίσθηση των σχέσεων και των οικονομικών των αόρατων αγροτών και καλλιεργητών αγροτικών περιοχών.