Στο «Freud’s Last Session», η συνάντηση μεταξύ του Sigmund Freud και του C.S. Lewis οδηγεί σε μια συζήτηση για τον Θεό και άλλες πεποιθήσεις μεταξύ δύο ανδρών εκ διαμέτρου αντίθετων πίστεων. Ενώ ο Φρόιντ είναι ένθερμος άθεος παρά την εβραϊκή καταγωγή του, ο Λιούις πιστεύει βαθιά στον Θεό και το σχέδιό του για την ανθρωπότητα, όσο οδυνηρό κι αν φαίνεται, ειδικά με τις σειρήνες που αναβοσβήνουν γύρω τους, σηματοδοτώντας την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το πέρα δώθε ανάμεσά τους, με τις δύο πλευρές να είναι σταθερές στις πεποιθήσεις τους, κάνει ένα ενδιαφέρον ρολόι και αναρωτιέται κανείς αν ο Φρόιντ και ο Λιούις είχαν πράγματι μια τέτοια συζήτηση στην πραγματική ζωή και αν ναι, ποιος κέρδισε.
Όσον αφορά τα ιστορικά αρχεία, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Sigmund Freud και ο C.S. Lewis συναντήθηκαν ποτέ ο ένας τον άλλον ή είχαν ποτέ μια συζήτηση για τον Θεό και τη θρησκεία. Στο τέλος της ταινίας, μια κάρτα τίτλου αποκαλύπτει ότι τις τελευταίες μέρες της ζωής του, ο Φρόιντ είχε μια συνάντηση με έναν ντόρο της Οξφόρδης, αν και η ταυτότητα του ατόμου δεν επιβεβαιώνεται. Λοιπόν, από πού προέρχεται η ιδέα μιας συνάντησης μεταξύ τους;
Ο Δρ Armand M. Nicholi Jr. ήταν καθηγητής ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Το 1967, παρακολούθησε ένα σεμινάριο σχετικά με τις αθεϊστικές φιλοσοφίες του Φρόιντ και τον εξορθολογισμό τους. Ωστόσο, οι μαθητές του απαίτησαν να διευρυνθεί το πεδίο των σπουδών τους συμπεριλαμβάνοντας τη θρησκευτική προοπτική αντί να βλέπουν το θέμα μόνο από τη μία πλευρά. Αυτό οδήγησε τον Nicholi να επιλέξει τον C.S. Lewis, έναν πολύ γνωστό άνθρωπο της πίστης, για να αντικρούσει τις επισημάνσεις του Freud. Αυτό το μάθημα έθεσε τα θεμέλια μιας σημαντικής μελέτης και δίδαξε το μάθημα στο Χάρβαρντ για είκοσι πέντε χρόνια. Το 2002, δημοσίευσε το «The Question of God», στο οποίο κατέθεσε όλο το υλικό που είχε συσσωρεύσει για τις φιλοσοφίες του Freud και του Lewis όλα αυτά τα χρόνια.
Η Nicholi δεν χρειαζόταν να φανταστεί συνάντηση των δύο ανδρών, καθώς μάλλον δεν έγινε. Ωστόσο, γράφοντας το βιβλίο, κατέθεσε τα γραπτά και τις επιστολές τους με τρόπο που θα έκανε να φαίνεται ότι είχαν μια συζήτηση μεταξύ τους. Τακτοποίησε τα λόγια τους με τρόπο που έμοιαζε σαν να απαντούσαν ο ένας στις αμφιβολίες και τις ερωτήσεις του άλλου, με τον Φρόυντ να κλίνει προς τον αθεϊσμό και τη λογική της ανυπαρξίας του Θεού και τον Λιούις να αντικρούει τα επιχειρήματά του με τη δική του ακλόνητη πίστη. Ένα από τα πράγματα που κάνει το όλο θέμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι ο Lewis, ο οποίος γεννήθηκε από τους ανθρώπους που ακολουθούσαν την Εκκλησία της Ιρλανδίας, ήταν άθεος για ένα μεγάλο μέρος της νιότης του. Έγινε Αγγλικανός υπό την επιρροή των φίλων του στην Οξφόρδη, ιδιαίτερα του Τόλκιν, κάτι που προσθέτει άλλο ένα στρώμα στα επιχειρήματά του κατά του αθεϊσμού.
Παρά το γεγονός ότι αντιπαραθέτει τα λόγια του Φρόιντ και του Λιούις, το «Το ερώτημα του Θεού» δεν δίνει καμία σταθερή απάντηση υπέρ καμίας πλευράς. Αντίθετα, ανοίγει τη συζήτηση για τον αναγνώστη του, επιτρέποντάς του να προσθέσει τις δικές του πεποιθήσεις στη μίξη και να προωθήσει τη συζήτηση. Το βιβλίο μετατράπηκε σε μια σειρά δύο μερών του PBS το 2004 και το 2010 έκανε πρεμιέρα στο Μπρόντγουεϊ ως το θεατρικό έργο «Η τελευταία συνεδρία του Φρόυντ», γραμμένο από τον Μαρκ Σεντ Ζερμέν, ο οποίος φαντάστηκε το σκηνικό της συνάντησης μεταξύ του Φρόυντ και του Λιούις. βάζοντας τους δυο τους σε ένα δωμάτιο και τσακώνοντάς το. Το έργο έγινε η βάση για την ταινία με πρωταγωνιστές τον Anthony Hopkins και τον Matthew Goode, η οποία, όπως και το βιβλίο του Nicholi, δεν παίρνει θέση. Αντίθετα, εστιάζει στην προσωπική ζωή του Φρόιντ και του Λιούις για να κατανοήσει τι διαμόρφωσε τις πεποιθήσεις και τις απόψεις τους και γιατί κανένα δεν μπορεί να θεωρηθεί λάθος.