10 ταινίες τρόμου σαν τα μακρά που δεν πρέπει να χάσετε

Ο Νίκολας Κέιτζ πρωταγωνιστεί στο θρίλερ τρόμου « Μακριά πόδια ως ο τίτλος σατανικός δολοφόνος που τρομοκρατεί την τοπική κοινότητα για πολλές δεκαετίες. Καθώς η πράκτορας του FBI Lee Harker (Maika Monroe) προσπαθεί να παρακολουθήσει αυτήν την απειλητική φιγούρα, βυθίζεται σε έναν σκιερό κόσμο με απόκρυφες συνδέσεις. Ανάμεσα σε διάφορες ανατροπές και ανατροπές, η πλοκή αυτού του σκηνοθετικού σκηνικού του Osgood Perkins φέρνει την πρωταγωνίστριά της πρόσωπο με πρόσωπο με τους εσωτερικούς της δαίμονες και την ανησυχητική σχέση του παρελθόντος μεταξύ του δολοφόνου και της αποξενωμένης μητέρας της. Συνδυάζει επίσης τους κανόνες ενός αστυνομικού διαδικαστικού θρίλερ με υπερφυσικά στοιχεία για μια οπτικά στοιχειωμένη εμπειρία. Αν θέλετε να παρακολουθήσετε περισσότερα θρίλερ για σατανικές λατρείες και κατά συρροή δολοφόνους, έχουμε επιμεληθεί μια συλλογή από 10 ταινίες παρόμοιες με το «Longlegs» για να παρακολουθήσετε στη συνέχεια.

10. Deep Red (1975)

Το «Deep Red», με τον αρχικό τίτλο «Profondo rosso», είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα του ιταλικού τρόμου σε σκηνοθεσία Ντάριο Αρτζέντο. Αυτή η ταινία giallo ακολουθεί τον πιανίστα Μάρκους Ντέιλι (Ντέιβιντ Χέμινγκς), ο οποίος γίνεται το κεντρικό πρόσωπο σε μια έρευνα αφού είδε τη βάναυση δολοφονία ενός μέντιουμ. Μαζί με τη ρεπόρτερ Gianna Brezzi (Daria Nicolodi), ο Marcus ερευνά μόνος του ορισμένες αμφισβητήσιμες πτυχές της υπόθεσης. Η ταινία ξεχωρίζει με τις ανατροπές της πλοκής, οι οποίες ενισχύονται από μια στοιχειωμένη παρτιτούρα. Όπως το «Longlegs», το «Deep Red» μετατρέπει το ήδη ανησυχητικό μυστήριο της δολοφονίας σε μια βαθμίδα, συνδυάζοντας την ενδιαφέρουσα λαογραφία και τους θρύλους. Επιπλέον, και οι δύο ταινίες χρησιμοποιούν το μυστήριο πίσω από την ταυτότητα του δολοφόνου ως δική τους πλοκή, ενισχύοντας την ατμοσφαιρική ένταση και το ψυχολογικό βάθος.

9. Angel Dust (1994)

Ο ψυχολογικός τρόμος «Angel Dust» ακολουθεί τον εγκληματία ψυχολόγο Dr. Setsuko Suma, ο οποίος μεταφέρεται στο Μητροπολιτικό Αστυνομικό Τμήμα του Τόκιο για να βρει μοτίβα μεταξύ των κατά συρροή δολοφονίες στην πόλη. Οι περιπτώσεις νεαρών γυναικών που υπνωτίζονται και στη συνέχεια δολοφονούνται την οδηγούν σε μια λατρεία που ονομάζεται Εκκλησία της Τελικής Αλήθειας, η οποία λειτουργεί πολλές απαίσιες πράξεις με πλύση εγκεφάλου και χειραγώγηση. Σε σκηνοθεσία Gakuryū Ishii, το ιαπωνικό θρίλερ είναι γνωστό για την έντονη ατμόσφαιρα, την περίπλοκη πλοκή και την εξερεύνηση του ανθρώπινου μυαλού που προκαλεί σκέψη. Παρόμοια με το «Longlegs», το «Angel Dust» παρουσιάζει μια λεπτομερή μελέτη των διαφόρων πτυχών της ανθρώπινης ψυχής. Και οι δύο ιστορίες αφηγούνται από τη σκοπιά μιας νεαρής γυναίκας που είναι βαθιά ταραγμένη από τις ενέργειες του δράστη που προσπαθεί να συλλάβει.

8. Μάρτυρες (2008)

Το «Martyrs» του Γάλλου σκηνοθέτη Pascal Laugier είναι μια κλασική ταινία τρόμου γνωστή για το ρητά τολμηρή απεικόνιση του σεξ και γραφική βία. Η πλοκή ακολουθεί τη Lucie Jurin και την Anna Assaoui, δύο γυναίκες που εκδικούνται όσους τις απήγαγαν και τις βασάνισαν όταν ήταν παιδιά. Παραπλανημένοι από τη δίψα τους να βασανίσουν τους κακοποιούς τους, οι φίλοι προσγειώνονται ανάμεσα σε ένα δίκτυο συνωμοσιών που είναι μεγαλύτερο από κανέναν από τους δύο. Η ταινία εξερευνά θέματα πόνου και ταλαιπωρίας ενώ το ανησυχητικό της περιεχόμενο ξεπερνά τα όρια του ψυχολογικού και σωματικού τρόμου. Όπως το «Longlegs», το «Martyrs» έχει τις ρίζες του στα προσωπικά τραύματα των πρωταγωνιστών του. Και οι δύο ταινίες ευδοκιμούν στα έντονα συναισθηματικά και νοητικά τους διακυβεύματα, αντιμετωπίζοντας σκοτεινές, κρυμμένες φρίκης.

7. Possession (1981)

' Κατοχή », σε σκηνοθεσία Andrzej Żuławski, είναι μια καλτ ψυχολογική ταινία τρόμου που διαδραματίζεται στο Δυτικό Βερολίνο. Η πλοκή διαδραματίζεται εν μέσω του γάμου μεταξύ του Mark (Sam Neill) και της Anna (Isabelle Adjani). Καθώς η σχέση τους διαλύεται, ο Μαρκ υποπτεύεται την Άννα για απιστία και η παράξενη συμπεριφορά της τον προσγειώνει μπροστά σε ένα πλάσμα με πλοκάμια. Η ταινία προσελκύει τους θεατές με το συναισθηματικό της δράμα πριν το συνδυάσει με σουρεαλιστικές και φρικτές εικόνες για στοιχεία σοκ.

Η συμβολική τρέλα και η αναζήτηση ταυτότητας στο ‘Possession’ ταιριάζει με τη νοοτροπία του τιτλούχου ψυχοπαθής στο ‘Longlegs.’ Και οι δύο ταινίες δοκιμάζουν τις γυναίκες πρωταγωνίστριές τους βάζοντάς τις να αντιμετωπίσουν περίπλοκους εσωτερικούς και εξωτερικούς δαίμονες. Η ταινία του Żuławski, με τις ωμές συναισθηματικές ερμηνείες και το ταραχώδες περιβάλλον, αντηχεί με τις ακραίες και μερικές φορές υπερβολικά εκφραστικές αντιδράσεις που παρατηρήθηκαν στην ταινία του Nicolas Cage.

6. The Ninth Gate (1999)

' Η Ένατη Πύλη Περιστρέφεται γύρω από έναν έμπορο βιβλίων με αντίκες, τον Ντιν Κόρσο, ο οποίος προσλαμβάνεται για να πιστοποιήσει την αυθεντικότητα ενός βιβλίου που υποτίθεται ότι γράφτηκε από τον διάβολο και μπορεί να καλέσει τον διάβολο. Καθώς εμβαθύνει στην έρευνά του, ο Κόρσο αρχίζει να συναντά επικίνδυνες φιγούρες. Σκηνοθετημένο από Ρομάν Πολάνσκι και προσαρμοσμένο από το μυθιστόρημα του Arturo Pérez-Reverte «The Club Dumas», ο πρωταγωνιστής του Johnny Depp είναι ένας συνδυασμός θρίλερ και τρόμου, με πολλά παρθένα χαρακτικά. Όπως το 'Longlegs', ' Η Ένατη Πύλη «κερδίζει το μυστήριό του μέσα από ένα υπερφυσικό σκηνικό. Και οι δύο ταινίες παρουσιάζουν πρωταγωνιστές που παλεύουν για την αλήθεια, αγνοώντας την έκταση της επίδρασης που έχει στο περιβάλλον. Επιπλέον, οι κακοί και στα δύο θρίλερ έχουν παρόμοιες επιθυμίες, πράγμα που σημαίνει ότι αναζητούν μια θεϊκή θέση. Ο μεθοδικός ρυθμός και η ατμοσφαιρική ένταση στην ταινία του Πολάνσκι απηχούν τον έντονο τόνο του «Longlegs».

5. The Lords of Salem (2012)

Το «The Lords of Salem» σκηνοθετημένο από τον σταρ της σκληρής ροκ και του χέβι μέταλ, Ρομπ Ζόμπι, προσκαλεί το κοινό να δει την απαίσια κληρονομιά ενός συνοικιού μαγισσών στο Σάλεμ της Μασαχουσέτης. Πρωταγωνιστεί η Sheri Moon Zombie ως DJ Heidi Hawthorne, η οποία λαμβάνει έναν εκπληκτικό δίσκο βινυλίου που προκαλεί ανησυχητικά οράματα και αποκαλύπτει τη σύνδεσή της με τη σκιώδη ιστορία της πόλης. Ο υπερφυσικός τρόμος συνδυάζει σύγχρονα σκηνικά με δυσοίωνες αναδρομές στον 17ο αιώνα, δημιουργώντας μια απαίσια ατμόσφαιρα που θολώνει την αντίληψη της Χάιντι για την πραγματικότητα και τις ψευδαισθήσεις.

Ακριβώς όπως το 'Longlegs', το 'The Lords of Salem' παρουσιάζει μια γυναίκα πρωταγωνίστρια που σύρεται σε έναν ιστό απόκρυφων μυστικών και προσωπικών αποκαλύψεων γύρω από την πόλη της. Και οι δύο ταινίες χρησιμοποιούν αγροτικά και ιστορικά σκηνικά για να ενισχύσουν τις ανησυχητικές τους ιστορίες για τη λατρεία του Σατανά. Εκτός από τον συνεχή τρόμο και τα άλματα, και οι δύο αφηγήσεις δημιουργούν ένα κοινό ερώτημα σχετικά με τη φαινομενική φύση των σκοτεινών φανταστικών στοιχείων τους.

4. Angel Heart (1987)

Το «Angel Heart», σε σκηνοθεσία Alan Parker και προσαρμογή από το μυθιστόρημα του William Hjortsberg «Falling Angel», είναι μια λατρεία. ερωτικό τρόμο . Πρωταγωνιστεί ο Μίκυ Ρουρκ ως Χάρι Άντζελ, ένας ιδιωτικός ερευνητής που προσλήφθηκε για να βρει έναν αγνοούμενο, οδηγώντας τον σε έναν ιστό από απόκρυφες τελετουργίες και σκοτεινά μυστικά στη Νέα Ορλεάνη της δεκαετίας του 1950. Καθώς η έρευνα προχωρά, ο Άγγελος αποκαλύπτει συγκλονιστικές αλήθειες για τη δική του ταυτότητα και τις απαίσιες δυνάμεις που παίζουν. Στην ταινία συμμετέχει επίσης ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο σε έναν αξιοσημείωτο ρόλο.

Το «Angel Heart» μοιράζεται με το «Longlegs» ένα μείγμα μυστηρίου, τρόμου και υπερφυσικού, σε ένα πλούσιο ιστορικό σκηνικό. Και οι δύο ταινίες παρουσιάζουν πρωταγωνιστές που εμπλέκονται σε περίπλοκες έρευνες που αποκαλύπτουν κρυφές και προσωπικές σχέσεις με τα εγκλήματα. Η ατμοσφαιρική ένταση, το σκοτεινό οπτικό ύφος και η εξερεύνηση των απόκρυφων θεμάτων στο «Angel Heart» το καθιστούν μια κατάλληλη επιλογή για τους θαυμαστές του «Longlegs» που αναζητούν μια παρόμοια απόκοσμη και συναρπαστική αφήγηση.

3. Sighs (1977)

Σε σκηνοθεσία Ντάριο Αρτζέντο και βασισμένο στο «Suspiria de Profundis» του Thomas De Quincey, το «Suspiria» είναι ένα κλασικό στο είδος του τρόμου που συνδυάζει ζωντανά οπτικά στοιχεία με ένα σενάριο που προκαλεί σκέψη. Ακολουθεί την Αμερικανίδα φοιτήτρια μπαλέτου Suzy Bannion (Jessica Harper), η οποία εγγράφεται σε μια διάσημη γερμανική ακαδημία χορού για να ανακαλύψει ότι αποτελεί μέτωπο για απαίσιες υπερφυσικές δραστηριότητες. Καθώς η Σούζι μπαίνει πιο βαθιά στις συνωμοσίες, αντιμετωπίζει μια σειρά από φρικιαστικές δολοφονίες που συνδέονται με συνοικία μαγισσών διευθύνει την ακαδημία.

Όπως το «Longlegs», το «Suspiria» συνδυάζει άψογα στοιχεία του αποκρυφισμού με ένα φονικό ξεφάντωμα σε ένα ξεχωριστό σκηνικό περιόδου. Και οι δύο ταινίες παρουσιάζουν χαρακτήρες που βρίσκουν τους θεσμούς με τους οποίους συνδέονται, στοχεύουν και ξεκινούν να μάθουν την αλήθεια. Επιπλέον, το χαρακτηριστικό στυλ του Argento που χρησιμοποιεί ζωντανά χρώματα, στοιχειωμένη μουσική και σασπένς σκηνοθεσία ανεβάζει τον συναρπαστικό παράγοντα του «Suspiria», με αποτέλεσμα το ίδιο αποτέλεσμα με τους ζοφερούς τόνους που επιτυγχάνονται στο «Longlegs».

2. Manhunter (1986)

Πριν ' Η σιωπή των αμνών εδραίωσε τη σειρά «Hannibal Lecter» του Τόμας Χάρις στην ποπ κουλτούρα, ο σκηνοθέτης Μάικλ Μαν έφερε το όραμά του στην οθόνη με το «Manhunter». που αποσύρεται από τη σύνταξη για να πιάσει έναν κατά συρροή δολοφόνο γνωστό ως «Νεράιδα των Δοντιών». Ο Μαν συνδυάζει το χαρακτηριστικό του στυλ αστυνομικής διαδικαστικής αφήγησης με τα ψυχολογικά στοιχεία τρόμου του μυθιστορήματος του Χάρις, δημιουργώντας μια συναρπαστική και τεταμένη αφήγηση.

Το «Manhunter» μοιράζεται ομοιότητες με το «Longlegs» μέσω της εστίασής του στο παιχνίδι γάτας και ποντικιού μεταξύ του ανακριτή και του δολοφόνου, ο οποίος παραπέμπει στα τατουάζ «Red Dragon». Και οι δύο ταινίες παρουσιάζουν πρωταγωνιστές που εμβαθύνουν στο μυαλό των στόχων τους, για να συνειδητοποιήσουν ότι ο τελευταίος μάλλον κάνει το ίδιο. Ξετυλίγοντας σκοτεινές αλήθειες και αποκρυπτογραφώντας τους πολλούς κώδικες, η τεταμένη έρευνα και το ψυχολογικό βάθος στο «Manhunter» αντηχούν με την αγωνιώδη αφήγηση του «Longlegs». Επιπλέον, η εγκληματική φρίκη του Mann είχε έναν σύντομο ρόλο στην επηρεάζοντας το όραμα του σκηνοθέτη Osgood Perkins, δένοντας για πάντα τις δύο ταινίες μεταξύ τους.

1. Cure (1997)

Το «Cure» είναι ένα πρωτοποριακό επίτευγμα στο ιαπωνικό είδος τρόμου που βοήθησε στη διάδοση του περιεχομένου της χώρας σε ένα παγκόσμιο κοινό. Σε σκηνοθεσία Kiyoshi Kurosawa, η ταινία neo-noir επικεντρώνεται στον ντετέκτιβ της αστυνομίας του Τόκιο, Kenichi Takabe (Kōji Yakusho), ο οποίος ερευνά μια σειρά φρικιαστικών δολοφονιών που διαπράττονται από διαφορετικούς ανθρώπους, όλοι τους με κάποιο τρόπο συνδεδεμένοι με το θύμα. Αυτό που προκαλεί σύγχυση στις αρχές του νόμου είναι ότι κανένας από τους δράστες δεν θυμάται ότι διέπραξε το έγκλημα.

Η έρευνα του Takabe τον οδηγεί σε έναν μυστηριώδη παρασυρόμενο που χρησιμοποιεί υπνωτικές προτάσεις για να χειραγωγήσει τους ανθρώπους να διαπράξουν φόνο, αποκαλύπτοντας έναν τρομακτικό ιστό ψυχολογικών και υπερφυσικών στοιχείων. Αυτή η συγκεκριμένη μέθοδος διάπραξης εγκλημάτων βρίσκεται στο «Longlegs». Παρόμοια με το τελευταίο, το «Cure» συνδυάζει άψογα τον υπερφυσικό τρόμο με τα αστυνομικά διαδικαστικά θρίλερ. Επιπλέον, και οι δύο ταινίες υπογραμμίζουν τον ισχυρό αντίκτυπο που έχουν αυτά τα εγκλήματα στους ανακριτές και τις προσωπικές τους σχέσεις με τις υποθέσεις.