10 ταινίες όπως το Conclave που πρέπει να δείτε

Με επικεφαλής τον Έντουαρντ Μπέργκερ, « Σύσκεψη «είναι α Χριστιανός δράμα θρίλερ που εμβαθύνει στην περίπλοκη πολιτική της παπικής εκλογικής διαδικασίας μέσα από τα μάτια του Καρδινάλιος Thomas Lawrence, ένας Βρετανός κληρικός στις Αίθουσες του το Βατικανό. Μετά τον τραγικό θάνατο του πάπα, ο Λόρενς αναλαμβάνει την ευθύνη της επίβλεψης των εκλογών, μια δουλειά που τον εκθέτει γρήγορα στις περιπλοκές και τα μυστικά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Διασκευασμένη από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Ρόμπερτ Χάρις του 2016, η ταινία εγείρει μια σειρά από σχετικά ζητήματα που μαστίζουν τη σύγχρονη κοινωνία μέσω μιας θρησκευτικής αφήγησης που είναι γεμάτη με θέματα πολιτικές φιλοδοξίες, διαφθορά και εξουσία. Αν σας άρεσε ο μοναδικός συνδυασμός εκκλησιαστικών θεμάτων της ταινίας με σασπένς και ίντριγκα, έχουμε συγκεντρώσει μια λίστα με ταινίες παρόμοιες με το «Conclave» που πρέπει να παρακολουθήσετε.

10. The Crime of Padre Amaro (2002)

Με τον αρχικό τίτλο «El crimen del padre Amaro», «Το έγκλημα του Padre Amaro» αφηγείται την ιστορία του πατέρα Amaro, ενός νεοχειροτονημένου ιερέα του οποίου η θητεία σε μια αγροτική ενορία αμφισβητείται από μια σειρά από σκάνδαλα διαφθοράς στην τοπική Εκκλησία. Τα πράγματα περιπλέκονται περισσότερο όταν ο νεαρός ιερέας αρχίζει να αναπτύσσει α απαγορευμένος έρωτας με μια νεαρή γυναίκα, την Αμέλια, κάτι που θα μπορούσε να αποδειχτεί καταστροφικό για τη φήμη και την καριέρα του που προχωρά. Υπό τη διεύθυνση του Carlos Carrera, η ιστορία έρχεται σε αντίθεση με τις διαφορετικές απόψεις, ενώ ταυτόχρονα εμπλέκει τους θεατές σε ένα διασκεδαστικό δράμα γεμάτο με προσωπικά διακυβεύματα.

Η ταινία του 2002 είναι προσαρμοσμένη από το μυθιστόρημα του Πορτογάλου συγγραφέα του 19ου αιώνα José Maria de Eça de Queiroz «O Crime do Padre Amaro: cenas da vida devota», το οποίο προκάλεσε σάλο και διαμάχη κατά τη δημοσίευσή της το 1875. Η ταινία ακολουθεί ένα πολύ παρόμοιο μοτίβο με «Conclave», που απεικονίζει ένα ηθικά παραβιασμένο τοπίο όπου μια μοναχική θρησκευτική φιγούρα προσπαθεί να βρει την ανταπόκρισή του σε μια σειρά από προκλήσεις. Επιπλέον, ο τίτλος πρωταγωνιστής βρίσκεται να παλεύει με σοβαρά ηθικά προβλήματα όπως ο Καρδινάλιος Λόρενς, εξισορροπώντας τις ευθύνες του ως ιερέας μαζί με τις επιθυμίες του.

9. Novitiate (2017)

Το «Novitiate» ακολουθεί μια νεαρή γυναίκα, την Cathleen, καθώς προσπαθεί να μπει σε ένα μοναστήρι για να γίνει μοναχή, αντιμετωπίζοντας στη συνέχεια τα αυστηρά καθεστώτα της Εκκλησίας εν μέσω μιας αυξανόμενης αναγνώρισης των σφαλμάτων της. Τοποθετημένο στη δεκαετία του 1960, το σκηνοθέτη της Maggie Betts αποκαλύπτει μια δύσκολη περίοδο θρησκευτικής μεταρρύθμισης εντός της Καθολικής Εκκλησίας που εισήγαγε το Βατικανό II, η οποία φέρνει ένα νέο κύμα σκέψης και κατανόησης στις αίθουσες της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, ιδιαίτερα μέσα από τα μάτια μιας επίδοξης μοναχής. . Όπως ο Καρδινάλιος Λόρενς, η Μάγκι αντιμετωπίζει αμφιβολίες για την πίστη της καθώς τα μεταβαλλόμενα θεμέλια της Εκκλησίας φέρνουν νέα αβεβαιότητα σε όλους τους εμπλεκόμενους. Και οι δύο ταινίες υπογραμμίζουν τη σύγκρουση μεταξύ της εξουσίας της Εκκλησίας και των πνευματικών αναγκών κάποιου σε μια εποχή που οι παραδοσιακές αξίες τίθενται υπό αμφισβήτηση.

8. Έχουμε έναν Πάπα (2011)

«Υπό τη διεύθυνση της Nanni Moretti, η οποία επίσης πρωταγωνιστεί στην ταινία, το «We Have a Pope» είναι Ιταλο-Γάλλος κωμωδία-δράμα επικεντρώθηκε γύρω από την εκλογή ενός νέου πάπα, του καρδινάλιου Μέλβιλ, ο οποίος αρνείται να αναλάβει τη νέα του θέση επικαλούμενος σοβαρή έλλειψη εμπιστοσύνης και πίστης στην εκλογή του. Στη συνέχεια, ένας ψυχίατρος προσλαμβάνεται από το Βατικανό για να χειριστεί τα ζητήματα του νεοεκλεγμένου ποντίφικα, ξεκινώντας ένα ταξίδι αμοιβαίας ανάπτυξης και κατανόησης καθώς οι δυο τους προσπαθούν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον στις εξαιρετικά πιεσμένες δουλειές τους.

Με τον αρχικό τίτλο «Habemus Papam», η ταινία ολοκληρώνει κομψά την πολυπλοκότητα του Βατικανού μέσα από μια χιουμοριστική αλλά βαθιά συγκινητική ιστορία. Αν και πιο ήρεμοι από το «Conclave», οι θαυμαστές θα απολαύσουν την παπική δυναμική που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της αφήγησης, που παρουσιάζεται ιδιαίτερα μέσω της ανθρωπιάς των μεμονωμένων χαρακτήρων και του πόσο σημαντικές θρησκευτικές προσωπικότητες μπορεί να φαίνονται ευάλωτες στις στιγμές αμφιβολίας τους. Επιπλέον, οι δύο ταινίες περιστρέφονται γύρω από την παπική εκλογική διαδικασία, φέρνοντας μια μοναδική άποψη για ένα γεγονός υψηλού προφίλ που είναι κομβικό για την πρόοδο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

7. The Shoes of the Fisherman (1968)

Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Morris West του 1963, «The Shoes of the Fisherman» βυθίζεται σε ένα επικό πολιτικό δράμα που περιστρέφεται γύρω από θρησκευτικά ζητήματα. Η ταινία ακολουθεί τον Ουκρανό αρχιεπίσκοπο Kiril Lakota, ο οποίος ανεβαίνει στον θρόνο του Πάπα εν μέσω αυξανόμενων πολιτικών εντάσεων μεταξύ Δύσης και Ανατολής στο απόγειο του Ψυχρού Πολέμου. Με την πυρηνική σύγκρουση να απειλεί να κάνει κομμάτια τον κόσμο και τον πληθυσμό του, ο Λακότα πρέπει να επιδείξει την ηγεσία του ενώ όλη η ανθρωπότητα βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής. Αν σας άρεσε το «Conclave» για την εξερεύνηση της ηθικής στις Αίθουσες του Βατικανού, το σκηνοθετικό σκηνικό του Μάικλ Άντερσον βαραίνει αυτά τα ίδια θέματα παρουσιάζοντας ένα συναρπαστικό δράμα που τονίζει την ανάγκη για ενότητα σε μια εποχή μεγάλης διαίρεσης.

6. First Reformed (2017)

Σε σενάριο και σκηνοθεσία Paul Schrader, « Πρώτη Μεταρρύθμιση βυθίζεται στα κατορθώματα του αιδεσιμότατου Ερνστ Τόλερ, ενός πάστορα στα βόρεια της Νέας Υόρκης που αντιμετωπίζει μια κρίση πίστης μετά το θάνατο του γιου του και τον αποτυχημένο γάμο του. Όταν μια έγκυος γυναίκα με το όνομα Μαίρη ζητά από τον Τόλερ να συμβουλεύσει την αυξανόμενη απόγνωση του συζύγου της για τον περιβαλλοντικό του ακτιβισμό, η ζωή του πρωταγωνιστή ανατρέπεται καθώς αρχίζει να αμφισβητεί την ηθική ίνα της Εκκλησίας και τον ρόλο της σε μια σύγχρονη κοινωνία που μαστίζεται από σύγχρονα προβλήματα.

Με παρόμοιο τρόπο με το «Conclave», η ταινία θέτει πολλά προκλητικά προβλήματα που υπογραμμίζουν έντονα τις ελλείψεις σημαντικών θεσμών όπως η Εκκλησία, ενώ παράλληλα ανοίγει το δρόμο για τη σημασία της σε έναν διαρκώς σκοτεινό κόσμο χωρίς εύκολη σωτηρία. Περιέργως, τόσο ο Τόλερ όσο και ο Λόρενς περνούν παρόμοια ταξίδια που επικεντρώνονται σε θέματα παράδοσης εναντίον μεταρρύθμισης και στην ευθύνη των θρησκευτικών ηγετών να δείξουν έναν δρόμο προς τα εμπρός για όσους έχουν εμπλακεί στην κρίση.

5. Γολγοθάς (2014)

Ο «Γολγοθάς» είναι σκοτεινός κωμωδία-δράμα για έναν καθολικό ιερέα, τον πατέρα Τζέιμς Λαβέλ, του οποίου το καθήκον σε ένα μικρό χωριό της Ιρλανδίας ανατρέπεται μετά από απειλή θανάτου που του εστάλη μέσω μιας ανώνυμης ομολογίας. Στη συνέχεια, ο Lavelle προσπαθεί να ασχοληθεί με τα μυστικά της Εκκλησίας του, ενώ παράλληλα παλεύει με την ηθική, την πίστη και την παραίτηση από τη μοίρα του. Το σκηνοθετικό σκηνικό του John Michael McDonagh παραλληλίζει τα θέματα του «Conclave», ιδιαίτερα την έμφαση που δίνει στην ηθική παρακμή μέσα σε αξιόλογους θεσμούς, τις παγίδες του και πώς μπορούν να θέσουν σε κίνηση μεγαλύτερα πράγματα παρά το γεγονός ότι έχουν παρασυρθεί στο χαλί της παράδοσης.

4. Silence (2016)

Σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορσέζε, το «Silence» αφηγείται την ιστορία δύο Ιησουιτών ιερέων, του Sebastião Rodrigues και του Francisco Garupe, που ταξιδεύουν στο Ιαπωνία κατά τον 17ο αιώνα αναζητώντας τον μέντορά τους, τον πατέρα Φερέιρα, φημολογείται ότι αποστάτησε. Φτάνοντας, οι δύο ιερείς γίνονται μάρτυρες στα βάσανα των Ιαπώνων Χριστιανών στη μέση μιας Ιεράς Εξέτασης που ξεριζώνει όλους τους ασκούμενους της πίστης των Ιησουιτών. Καθώς προσπαθούν να αναζητήσουν τον δάσκαλό τους, καταλήγουν να αντιμετωπίζουν δικά τους μνημειώδη εμπόδια, δοκιμάζοντας τους πνευματικά, συναισθηματικά και ηθικά.

Διασκευασμένο από το ομώνυμο μυθιστόρημα του Shūsaku Endō του 1966, το θρησκευτικό δράμα εξερευνά τα βασανιστήρια, την προδοσία, τις συγκρούσεις, την πολιτική και τα ηθικά διλήμματα σε μια ταραγμένη περίοδο. Ευθυγραμμίζεται με το «Conclave» μέσω της εστίασής του στο ανθρώπινο πνεύμα σε δύσκολες συνθήκες και στη θρησκευτική ηγεσία, ειδικά όσον αφορά τη διασταύρωση μεταξύ της προσωπικής ευθύνης και της πίστης στην Εκκλησία. Αν και τα διακυβεύματα μπορεί να διαφέρουν δραματικά, οι δύο ταινίες αναδεικνύουν τελικά τον μοναδικό δεσμό μεταξύ του πόνου και της πίστης.

3. Doubt (2008)

Υπό τις οδηγίες του John Patrick Shanley, το «Doubt» εμβαθύνει στις εσωτερικές λειτουργίες ενός καθολικού δημοτικού σχολείου στο Μπρονξ της δεκαετίας του 1960. Η ταινία επικεντρώνεται στη σύγκρουση μεταξύ της αδελφής Aloysius Beauvier, μιας αυστηρής μοναχής, και του πατέρα Brendan Flynn, ενός γοητευτικού ιερέα. Οι δυο τους αρχίζουν να χτυπούν τα κεφάλια τους όταν η Μποβιέ αμφιβάλλει για τον δεσμό του πατέρα Φλιν με τον μοναδικό μαύρο μαθητή του σχολείου, τον Ντόναλντ Μίλερ. Αρχίζει να χτίζει μια υπόθεση για να αποκαλύψει την ανειλικρινή συμπεριφορά του παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για να το κάνει.

Οι θεατές του «Conclave» που απόλαυσαν το διφορούμενο και ευφυές δράμα που στρώθηκε σε όλη την αφήγηση θα απολαύσουν το περίπλοκο κοινωνικό και πολιτικό έδαφος που καλύπτεται από το «Αμφιβολία», κυρίως πώς αφήνει το κοινό να αμφισβητεί τα κίνητρα και τις πράξεις των χαρακτήρων του. Βασίζεται στο έργο του Shanley του 2005 «Doubt: A Paraable» και ξετυλίγει κομψά τις πιέσεις των παραδοσιακών ινστιτούτων και την αντίστασή τους στη μεταρρύθμιση εν μέσω μιας κραυγής για δικαιοσύνη, που αντικατοπτρίζει τις προκλήσεις που αντιμετώπισε ο Lawrence κατά τις παπικές εκλογές.

2. The Name of the Rose (1986)

Στο «The Name of the Rose», ένας Φραγκισκανός μοναχός ονόματι William of Baskerville και ο αρχάριος του, Adso, ξεκινούν μια έρευνα για μια σειρά μυστηριώδεις θανάτους σε μια ιταλικά μοναστήρι κατά τον 14ο αιώνα. Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Umberto Eco του 1980, η ιστορία περιστρέφεται γύρω από έναν ιστό από μυστικά, ψέματα και εξαπάτηση που φέρνει στο φως μια σκοτεινή συνωμοσία που απειλεί να ανατρέψει τα θεμέλια του μοναστηριού καθώς η διαφθορά εξαπλώνεται στις τάξεις του. Αν και πιο ιστορικό στην απεικόνισή του, το σκηνικό του Jean-Jacques Annaud ευθυγραμμίζεται με το «Conclave» μέσω της αφοσίωσής του σε μια αφήγηση θρίλερ μυστηρίου, δίνοντας έμφαση σε μια τεντωμένη, αγωνιώδη ιστορία που είναι γεμάτη με τους ίδιους θρησκευτικούς τόνους και πολιτικές φιλοδοξίες, ανοίγοντας την πόρτα στη φθίνουσα πίστη και χαρακτήρες με αμφίβολες ατζέντες στον οίκο του Θεού.

1. The Two Popes (2019)

Διασκευή από το έργο του Άντονι ΜακΚάρτεν «Ο Πάπας», Οι δύο Πάπες Είναι μια ιστορία για τη σχέση μεταξύ του Πάπα Βενέδικτου XVI και του μελλοντικού Πάπα Φραγκίσκου όπως λέγεται μέσω του α φανταστική συνάντηση μεταξύ των δύο θρησκευτικών προσωπικοτήτων στο Αίθουσες του Βατικανού. Καθ' όλη τη διάρκεια της συνομιλίας τους, οι δυο τους συζητούν τις απόψεις τους για την Καθολική Εκκλησία, υποστηρίζοντας τις διαφορετικές πεποιθήσεις τους για το πώς η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία μπορεί να εξελιχθεί προς τα εμπρός.

Σε σκηνοθεσία Fernando Meirelles, η κωμωδία-δράμα εξερευνά τις δύο πλευρές του παραδοσιακού και ρεφορμιστικού χάσματος της Εκκλησίας, με τον Βενέδικτο να είναι υπέρμαχος του πρώτου, ενώ ο Φραγκίσκος είναι ένας προοδευτικός μεταρρυθμιστής, που βασίζεται στις ίδιες συζητήσεις που έγιναν στις Αίθουσες του Βατικανού στο «Conclave». Οι θαυμαστές του τελευταίου θα προσκολληθούν ιδιαίτερα στο «The Two Popes» για την εξερεύνηση των προσωπικών και θεσμικών του αφοσίωσης, δείχνοντας πώς η δύναμη και η ατομική ευθύνη είναι κρίσιμοι παράγοντες σε οποιοδήποτε περιβάλλον. Η ταινία απέσπασε πολλές διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων τριών υποψηφιοτήτων στα Βραβεία Όσκαρ 2020 Α' Ανδρικού Ρόλου, Β' Ανδρικού Ρόλου και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου.