ο έκτο επεισόδιο της κωμικής σειράς «Minx» του HBO Max ξεκινά με Νταγκ και Τζόυς συζητώντας την ανάγκη για ένα απίστευτο δεύτερο τεύχος του Σουσουράδα για να τονώσει τη δημοτικότητα του περιοδικού. Μετά τη συζήτηση, η Τζόις τρέχει στον Γκλεν για να χρησιμοποιήσει τις επαφές του για να βρει μια διάσημη συγγραφέα που ζήτησε μια ταινία ή μια συνέντευξη για το περιοδικό της. Η Γκλεν προτείνει να συναντήσετε τη Γουέντι Μαχ, η οποία έγινε γνωστή με το φεμινιστικό-ερωτικό μυθιστόρημά της «Αφροδισία». Η συνάντηση της Τζόις με τη Γουέντι οδηγεί την πρώτη να καταλάβει περισσότερα για τη φύση των φεμινιστικών κινημάτων γύρω της. Δεδομένου ότι η Wendy είναι ένα κομβικό μέρος της αφήγησης του επεισοδίου και του ιστορικού του πλαισίου, ανακαλύψαμε εάν ο χαρακτήρας έχει προέλευση από την πραγματική ζωή. Ας μοιραστούμε τα ευρήματά μας!
Όχι, η Wendy Mah δεν είναι αληθινή συγγραφέας και η Aphrodisia δεν είναι αληθινό βιβλίο. Ο χαρακτήρας και το βιβλίο που έγραψε είναι φανταστικά, σχεδιασμένα για την αφήγηση της παράστασης. Ωστόσο, η Wendy Mah μοιάζει με πολυάριθμους ερωτικούς συγγραφείς της δεκαετίας του 1970, οι οποίοι ήταν εξέχουσα παρουσία στην αμερικανική κουλτούρα της εποχής. Πότε το δεύτερο κύμα του φεμινισμού έθεσαν τις βάσεις για την έκφραση των συναισθημάτων και της σεξουαλικότητας των γυναικών, αρκετές γυναίκες συγγραφείς άρχισαν να επιφέρουν δραστικές αλλαγές στο ερωτικό είδος. Μυθιστορήματα και μη φανταστικές αφηγήσεις, που διερεύνησαν τη γυναικεία σεξουαλικότητα και επιθυμίες, δημοσιεύτηκαν για να αμφισβητήσουν το ταμπού σχετικά με το σεξ και την επιθυμία.
Η δημοσίευση του «The Sensuous Man» της Joan (Terry) Garrity το 1971, με το ψευδώνυμο M, και του Alex Comfort «The Joy of Sex» το 1972, έφεραν επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόταν και προσέγγιζε τη σεξουαλικότητα των γυναικών στη δεκαετία του 1970. Η αποδοχή αυτών των βιβλίων πιθανότατα ενθάρρυνε αρκετές γυναίκες συγγραφείς της εποχής να εξερευνήσουν τις διαστάσεις της γυναικείας σεξουαλικότητας, η οποία συζητήθηκε περαιτέρω ως μέρος των φεμινιστικών κινημάτων του δεύτερου κύματος. Η δημοσίευση της Αφροδισίας από τη Γουέντι συμβαίνει περίπου την ίδια περίοδο στην εκπομπή. Το βιβλίο της, όπως και τα ερωτικά βιβλία αυτών των γυναικών συγγραφέων, φέρνει μια συζήτηση για τη σεξουαλικότητα μέσα από τους φακούς του φεμινισμού.
Η αποδοχή της Αφροδισίας ως υποκινητή του φεμινιστικού λόγου μπορεί να σχετίζεται με την υποδοχή του μυθιστορήματος της Erica Jong «Fear of Flying» στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ωστόσο, η δημιουργός Έλεν Ράποπορτ και οι συγγραφείς της δεν γιορτάζουν τη Γουέντι ανεπιφύλακτα. Στην παράσταση, ο χαρακτήρας αντιπροσωπεύει μια ομάδα φεμινιστριών των οποίων οι πεποιθήσεις και τα ιδανικά είναι μη ρεαλιστικά και μη πρακτικά στην κοινωνία στην οποία ζουν. Όταν η Joyce προσπαθεί να επικοινωνήσει με τις γυναίκες γύρω της μέσω των κατανοητών και εκλεπτυσμένων άρθρων της, η Wendy και η ομάδα της ενεργούν ως λαμπαδηδρόμους του φεμινισμού χωρίς να επιφέρουν καμία αναγνωρίσιμη αλλαγή στην κοινωνία.
Ως χαρακτήρας, η Wendy είναι πολυδιάστατη. Αντιπροσωπεύει τη θετική αλλαγή των φεμινιστικών κινημάτων της δεκαετίας του 1970, που έδωσε θάρρος στις γυναίκες συγγραφείς να γράφουν ελεύθερα για τη σεξουαλικότητα και τη γυναικεία συμπεριφορά. Από την άλλη, η Wendy είναι επίσης φεμινίστρια για να είναι. Δεν ανησυχεί για τη βελτίωση των συναδέλφων της όπως ο Τζόις. Μέσω του χαρακτήρα, η Rapoport πετυχαίνει να απεικονίσει ότι οι φεμινιστικές δραστηριότητες και ο λόγος της δεκαετίας του 1970 δεν ήταν εντελώς τέλειες και ιδανικές.
Ο Τζόις και η Γουέντι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι δύο επικοινωνούν με τις γυναίκες γύρω τους αλλά οι ανησυχίες τους και τα αποτελέσματα είναι διαφορετικά. Ενώ η Wendy χρησιμοποιεί τις έννοιες του φεμινισμού για να χτίσει την εικόνα της, η Joyce χρησιμοποιεί το ίδιο για να ενδυναμώσει τον εαυτό της και τις συναδέλφους της.