Είναι το Ripley του Netflix μια αληθινή ιστορία; Ήταν ο Tom Ripley πραγματικός απατεώνας;
Ο Άντριου Σκοτ παίζει τον ομώνυμο ρόλο στο «Ripley» του Netflix, φέρνοντας στην οθόνη τον επικίνδυνο Τομ Ρίπλεϊ, του οποίου η ιστορία παίρνει τη μια δραματική τροπή μετά την άλλη. Τον αναζητά ένας πλούσιος που ονομάζεται Herbert Greenleaf, ο οποίος πιστεύει ότι ο Ripley είναι ένας από τους φίλους του γιου του, Dickie. Θέλει ο Ρίπλεϊ να πάει στην Ιταλία και να πείσει τον Ντίκι να γυρίσει σπίτι. Έχοντας την ευκαιρία να εγκαταλείψει τη μίζερη ζωή του στη Νέα Υόρκη, ο Ρίπλεϊ αναπηδά την προσφορά, αλλά μόλις φτάνει στην Ιταλία και συναντά τον Ντίκι, αποκτά εμμονή με το να έχει την ίδια ζωή.
Η επιθυμία του Ripley τον οδηγεί σε ένα σκοτεινό μονοπάτι, προκαλώντας αιματοχυσία και πολλή στενοχώρια σε όποιον διασταυρωθεί μαζί του. Οι ενέργειές του είναι απίστευτες αλλά συναρπαστικές, αρκετά για να κάνουν κάποιον να σκεφτεί τους ομολόγους του στην πραγματική ζωή. Ποιος μαγείρεψε έναν τόσο διεστραμμένο χαρακτήρα και τι τους ενέπνευσε να το κάνουν;
Ο Τομ Ρίπλεϊ προήλθε από τη ζωή και την προσωπικότητα του συγγραφέα
Το «Ripley» φέρνει στην οθόνη το μυθιστόρημα της Πατρίσια Χάισμιθ, «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ». Η ιστορία είναι εξ ολοκλήρου φανταστική, με όλους τους χαρακτήρες και τις συνθήκες γύρω από τη ζωή και τον θάνατό τους να επινοούνται από τον συγγραφέα. Κλασικά έργα όπως το «If I Were You» του Julian Green και το «The Ambassadors» του Henry James (το οποίο αναφέρεται επίσης στο μυθιστόρημα του Highsmith) θεωρούνται οι λογοτεχνικές εμπνεύσεις πίσω από τον Ripley. Δεν υπάρχει άμεση σχέση που μπορεί να δημιουργήσει κανείς μεταξύ του πρωταγωνιστή του Highsmith και ενός απατεώνα της πραγματικής ζωής. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένα πράγματα από τη δική της προσωπικότητα, εδώ κι εκεί γεγονότα από τη ζωή της, και μερικά τυχαία πράγματα που συγκέντρωσε με ταινία για να δημιουργήσει τον συναρπαστικό Tom Ripley.
Αρχικά δημοσιεύτηκε τον Νοέμβριο του 1955, η υπόθεση του μυθιστορήματος λέγεται ότι ενημερώθηκε από μια είδηση που η Highsmith ανέφερε κάποτε ότι διάβασε στο Herald Tribune. Επρόκειτο για έναν άνδρα που συνελήφθη στη δική του κηδεία αφού θεωρήθηκε νεκρός όταν το απανθρακωμένο σώμα του ανακαλύφθηκε από την αστυνομία. Φαινόταν ενδιαφέρον πράγμα να συμπεριληφθεί στην ιστορία, αλλά η κύρια πλοκή περιστρεφόταν γύρω από τον Ripley και τη γοητεία του με τον Dickie Greenleaf, με τον πρώτο να γίνεται εμμονή σε σημείο ζήλιας και, τελικά, δολοφονίας.
Για άλλη μια φορά, δεν υπάρχουν άμεσοι ισχυρισμοί για αυτό, αλλά σημειώνεται από ορισμένους ότι η σχέση μεταξύ των ανδρών μπορεί να προήλθε από τη σχέση του Highsmith με την Kathryn Hamill Cohen, μια παντρεμένη γυναίκα με την οποία ο συγγραφέας είχε σχέση. Γνωρίζονταν για λίγο καιρό πριν η Χάισμιθ, στο ταξίδι της στην Ευρώπη, κάλεσε την Κάθριν να έρθει μαζί της στην Ιταλία. Πέρασαν τρεις εβδομάδες μαζί στη χώρα, μετακομίζοντας από τη Ρώμη στο Ποζιτάνο στο Παλέρμο και στο Κάπρι. Ασχολήθηκαν μεταξύ τους, κάτι που κράτησαν μυστικό όχι μόνο επειδή η Κάθριν ήταν παντρεμένη αλλά και επειδή η ομοφυλοφιλία δεν ήταν τόσο αποδεκτή από την κοινωνία εκείνη την εποχή.
Όταν το ταξίδι τους τελείωσε, οι γυναίκες χώρισαν τους δρόμους τους και δεν ξαναμίλησαν για την υπόθεση. Η Κάθριν επέστρεψε στον έγγαμο βίο της. Ωστόσο, για τον Highsmith, η σχέση εξακολουθούσε να παραμένει στο μυαλό της. Λίγα χρόνια αργότερα, επέστρεψε στο Ποζιτάνο, το οποίο χρησίμευσε ως το φανταστικό Mongibello (που άλλαξε για τον Atrani στη σειρά του Netflix) στην πρώτη δόση των μυθιστορημάτων του Ripley. Είναι στη δεύτερη επίσκεψή της που η Highsmith λέγεται ότι παρατήρησε κάτι που υποσυνείδητα της κόλλησε και τελικά χρησίμευσε ως ο σπόρος για τον χαρακτήρα του Ripley.
Αποκάλυψε ότι μια μέρα, από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου της στο Ποζιτάνο, παρατήρησε «έναν μοναχικό νεαρό άνδρα με σορτς και σανδάλια με μια πετσέτα πεταμένη στον ώμο του». Ο συγγραφέας σημείωσε ότι είχε έναν αέρα πάνω του που την έκανε να τον προσέξει και να αναρωτηθεί γιατί ήταν μόνος και τι συνέβαινε μαζί του. Ποτέ δεν διασταυρώθηκε με τον άντρα ούτε τον είδε ξανά, αλλά αυτή η εικόνα ενός άλλου Αμερικανού έμεινε στο μυαλό της και μήνες αργότερα, είχε την υπόθεση του «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ».
Ενώ η εικόνα του παράξενου άνδρα στην παραλία μπορεί να ήταν το τρεμόπαιγμα, η αληθινή ουσία του Ρίπλεϊ εξορύχθηκε από τις σκέψεις και τις δολοφονικές φαντασιώσεις της ίδιας της Χάισμιθ, κάτι που μπορούσε να εκτελέσει μόνο στη μυθοπλασία. (Η συγγραφέας αποκάλυψε κάποτε ότι είχε την επιθυμία να σκοτώσει τους εραστές της, αποκαλώντας τη δολοφονία 'ένα είδος έρωτα' και περιγράφοντας την αγάπη ως 'πυροβολισμό στο πρόσωπο.') Η συγγραφέας ομολόγησε επίσης ότι είχε σχέση με τον χαρακτήρα του Ripley περισσότερα από κάθε άλλη φανταστική πρωταγωνίστριά της.
Αντικατόπτριζε μέσα του τη δική της κοινωνική αμηχανία και την επιθυμία της να εξαφανιστεί σε κάτι άλλο. Το κοινό μπορεί επίσης να συνδέσει τη μπερδεμένη αίσθηση της σεξουαλικότητας της Ripley με τη συγγραφέα, η οποία πέρασε λίγο χρόνο με ψυχιάτρους προσπαθώντας να φτιάξει τον εαυτό της, όπως πολλά άλλα μέλη της LGBT+ κοινότητας εκείνη την εποχή. Τελικά, όμως, έφτασε να αποδέχεται και να ανθίζει στη σεξουαλικότητά της. Η σύνδεση που ένιωθε η Highsmith με τη Ripley ήταν τόσο ισχυρή που κάποια στιγμή θα υπέγραφε τον εαυτό της ως 'Tom' ή 'Ripley'. Λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά, μπορεί κανείς να πει ότι η Patricia Highsmith εμποτίστηκε από τη δική της ουσία στον Tom Ripley, γι' αυτό ίσως νιώθει τόσο αληθινός για το κοινό, παρόλο που είναι ένας εντελώς φανταστικός χαρακτήρας.