Doc Broadus: Πώς πέθανε ο προπονητής του George Foreman;
' Μεγάλος Τζορτζ Φόρμαν ' είναι ένα βιογραφικό αθλητικό δράμα που εστιάζει στη ζωή του θρυλικού πυγμάχου Τζορτζ Φόρμαν. Η ταινία μας δείχνει τα σκαμπανεβάσματα στη ζωή του και το πώς άντεξε την εποχή που όλα έμοιαζαν απελπιστικά. Η ιστορία επιτυχίας του είναι έμπνευση, αλλά μας δείχνει επίσης πόσο σημαντικό είναι να έχεις την υποστήριξη ανθρώπων που πιστεύουν σε εσένα. Για τον Foreman, ένας από αυτούς τους ανθρώπους ήταν ο Charles “Doc” Broadus, ο οποίος άλλαξε τη ζωή του εισάγοντάς τον στην πυγμαχία.
Στην ταινία, ο Broadus βρίσκει τον Foreman όταν ο τελευταίος είναι ακόμα έφηβος και έχει τόση οργή μέσα του που συνεχίζει να τσακώνεται. Αντί να τον απωθήσει σε μια ασήμαντη ζωή, ο Broadus αναγνωρίζει το ταλέντο του Foreman στην πυγμαχία και τον ωθεί προς τη σωστή κατεύθυνση για να γίνει ένας από τους καλύτερους πυγμάχους όλων των εποχών. Βοηθά τον Φόρμαν δύο φορές να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του και να κερδίσει το πρωτάθλημα βαρέων βαρών. Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα γι 'αυτόν, σας έχουμε καλύψει.
Πώς πέθανε ο Doc Broadus;
Ο Charles “Doc” Broadus πέθανε στις 14 Οκτωβρίου 2008. Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του 80, και ενώ ο λόγος πίσω από τον θάνατό του δεν έχει επιβεβαιωθεί, πιθανότατα πέθανε από φυσικά αίτια. Έχει αφήσει μια κληρονομιά ως ένας από τους καλύτερους προπονητές πυγμαχίας, έχοντας συνεργαστεί με τους Foreman, Sugar Ray Leonard, Leon Spinks και Michael Spinks. Σύμφωνα με πληροφορίες, πήρε το παρατσούκλι 'Doc' όταν ένας από τους μαχητές του πήρε μια φουσκάλα στον αντίχειρά του και ο Broadus χρησιμοποίησε ένα νυστέρι για να τον ανοίξει. Δεν είχε επίσημη ιατρική εκπαίδευση.
Γεννημένος στο Raleigh της Βόρειας Καρολίνας το 1919, ο Broadus μυήθηκε στην ιδέα της πυγμαχίας σε νεαρή ηλικία. Σύμφωνα με πληροφορίες, όταν ήταν οκτώ, ο πατέρας του τον έστειλε σε ένα γωνιακό γυμναστήριο για να μάθει να πολεμά τους νταήδες του. Μεγάλωσε για να γίνει επαγγελματίας μαχητής και έχτισε ρεκόρ 19-1 ως welterweight. Μετά την πρώτη του απώλεια, παράτησε τις μάχες και έγινε προπονητής. Έδωσε ως έμπνευσή του ανθρώπους όπως ο Chappy Blackmon και ο Eddie Futch, από τους οποίους έμαθε πολλά.
Ο Broadus υπηρέτησε στον πόλεμο και ήταν λοχίας της Πολεμικής Αεροπορίας. Το 1965, λειτουργούσε γυμναστήριο στο συγκρότημα Pleasanton ενώ εργαζόταν στο Job Corps. Τον κάλεσαν μια νύχτα όταν ο Φόρμαν αναφέρθηκε ότι «προσπάθησε να χτυπήσει τους πάντες». Τότε ο Φόρμαν ήταν 16 ετών και σύμφωνα με στον Broadus, είχε «βγάλει την πόρτα από τους μεντεσέδες, είχε χτυπήσει ένα παιδί και το είχε πετάξει έξω από το παράθυρο».
«Ήταν μεγάλος τύπος, αλλά δεν φαινόταν να τον νοιάζει τίποτα», είπε ο Broadus. «Πάντα έμπαινε σε μπελάδες και είτε θα τον έστελναν στο σωφρονιστικό ίδρυμα, που ήταν ακριβώς απέναντι, είτε στο σπίτι (στο Τέξας). Του είπα, «Γιατί δεν επιλέγεις κάποιον στο μέγεθός σου;»» Broadus αποκάλυψε . Μετά το ξέσπασμα του Foreman, οι σύμβουλοι του Job Corps θέλησαν να τον στείλουν στη φυλακή, αλλά ο Broadus είδε τις δυνατότητές του και τον έστρεψε στην πυγμαχία. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Ο Broadus πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του ως προπονητής πυγμαχίας στο Las Vegas Boxing Center. Ίδρυσε επίσης έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό με την ονομασία Doc Broadus Sports & Entertainment, ο οποίος είχε στόχο να «βελτιώσει την ποιότητα ζωής για τα παιδιά της περιοχής δίνοντάς τους την ευκαιρία να διαγωνιστούν και να παίξουν». Αφιέρωσε τη ζωή του στο να χρησιμοποιεί «το άθλημα ως λεωφόρο για να κρατά τα παιδιά μακριά από προβλήματα». Για την προσφορά του στο άθλημα, ήταν εισήχθη στο World Boxing Hall of Fame το 1998. Το 2005, ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή και τα επιτεύγματά του σκηνοθέτησε ο Nathan Hill. Ο τίτλος του είναι «Ο Νονός της Πυγμαχίας: Θρύλος του Ντοκ Μπρόντους».
«Ο πρωταρχικός μου σκοπός σε αυτή την ηλικία είναι να απομακρύνω τα παιδιά από το δρόμο. Κάνω ό,τι μπορώ για να τους κάνω να νιώθουν επιθυμητοί – κάτι που πολλοί από αυτούς δεν είναι, για οποιονδήποτε λόγο. Τους κάνω να βάζουν στόχους για τον εαυτό τους. Τους βοηθάω να προσπαθήσουν να φτιάξουν κάτι από τον εαυτό τους. Όταν περνούν από την πόρτα, μου ανήκουν», είπε. Αποκάλυψε ότι η ενασχόληση με την πυγμαχία του επέτρεψε να κάνει τη διαφορά στη ζωή των νέων. Το θεώρησε κλήση του και το έμεινε μέχρι τέλους.