Οι 25 βασικές ταινίες που έγιναν πριν από το 1970 που πρέπει να δείτε

Ποια Ταινία Θα Δείτε;
 
2001-a-space-odyssey-original

«Κάθε ταινία που δεν έχετε δει είναι μια νέα ταινία». Αυτό είναι το σύνθημά μου, ήταν πάντα.

Όταν ήμουν Διευθυντής της Σχολής Κινηματογράφου του Τορόντο, μια θέση που κατείχα για δέκα χρόνια, δίδαξα επίσης την ιστορία του κινηματογράφου και θαύμαζα πόσοι μαθητές έφτασαν στη σχολή κινηματογράφου ΔΕΝ έχω δει μερικές από τις μεγαλύτερες ταινίες που έχουν γίνει ποτέ. Την πρώτη μέρα του μαθήματος θα περάσω από το περίγραμμα του μαθήματος, θα τους ενημερώσω τι να περιμένουν, τις εργασίες, να αναθέσουν τα πάντα την πρώτη μέρα, ώστε να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις και στη συνέχεια για την πρώτη τάξη θα μιλούσαμε μόνο ταινίες. Θα ήθελα να ρωτήσω αν είδαν αυτήν την ταινία, ή αυτή την ταινία, και ίσως μόνο μία ίσως δύο είχαν δει τις ταινίες που έγραφα.

Όσο περισσότερο πήρα από τη χρονιά που γεννήθηκαν τόσο λιγότερο είδαν. Στη συνέχεια, τους δόθηκε μια λίστα με εκατό ταινίες που έγιναν είκοσι χρόνια πριν από κάθε χρόνο που ήταν. Προτάθηκε έντονα να περάσουν από αυτήν τη λίστα και να δουν όσες ταινίες μπορούσαν όσο ήταν μαζί μου.

Αυτό που με εξέπληξε ήταν ότι το έκαναν!

Κάθε εβδομάδα έκανα έναν νέο μαθητή να μου έλεγε ότι είχαν παρακολουθήσει την Καζαμπλάνκα (1943) ή το City Lights (1931) και το λάτρεψαν! Ακόμα καλύτερα ήρθαν να μιλάνε τα αφιερώματα σε παλαιότερες ταινίες σε σύγχρονες ταινίες σήμερα, που με ενθουσίασαν.

Ναι, τα στυλ ηθοποιίας έχουν εξελιχθεί, ναι η κοινωνία άλλαξε, επομένως ο κινηματογράφος άλλαξε, και ναι πολλά από αυτά είναι σε ασπρόμαυρα, αλλά χαριτωμένα, είναι υπέροχες ταινίες. Μου αρέσει να βλέπω την ηθοποιία να εξελίσσεται στα πενήντα, καθώς ο Μπράντο έπληξε τον κόσμο με τον εντυπωσιακό ρεαλισμό του, αναγκάζοντας όλους τους άλλους ηθοποιούς, ακόμη και τα καθιερωμένα αστέρια να ανεβάσουν το παιχνίδι τους. Και μπορείτε να το δείτε στη δεκαετία. Ο τρόμος έγινε πιο ρεαλιστικός μέσω της ιστορίας, μετακινώντας από τα τέρατα που δημιουργήθηκαν από την Universal στη στιγμή που συνειδητοποιήσαμε ότι το πιο θανατηφόρο τέρας ήταν στην πραγματικότητα ο άνθρωπος σε ταινίες όπως οι M (1930), Bambi (1942), Night of the Hunter (1955) και Ψυχο (1960). Το δυτικό ήταν το πιο αγαπημένο είδος μέσω της ιστορίας, σε ένα σημείο που ξεπέρασε όλες τις ταινίες της παραγωγής έξι προς ένα, με περισσότερα από είκοσι δίκτυα δικτύου στην τηλεόραση στα πρώτα της χρόνια. Ακόμη και εξελίχθηκαν σε πιο σκοτεινός τόνος μέχρι τα πενήντα, πιο επείγον στο μήνυμά τους για την κοινωνία, πιο τρομακτικό.

Και οι κοινωνικές ταινίες, οι ταινίες που αφορούσαν κάτι έφτασαν περισσότερο από ποτέ, που ασχολούνται με τον αλκοολισμό, την τοξικομανία, το σεξ, τη διαφθορά στην εργασία, το έγκλημα, όλα αυτά. Υποθέτω ότι αυτό που μου άρεσε περισσότερο για τη διδασκαλία της ιστορίας του κινηματογράφου ήταν να βλέπω τους μαθητές να μεγαλώνουν, να τους βλέπω να βρίσκουν ταινίες που θα μεγάλωναν όσο θα έκανα, και να επεκτείνουν το μυαλό τους και τις γνώσεις τους για τον κινηματογράφο. Θυμάμαι μια νεαρή κοπέλα που ερωτεύτηκε τις ταινίες της Ελιάς Καζάν γιατί είδε σε αυτές μια αλήθεια που δεν είχαν πολλές άλλες ταινίες της εποχής. Ένας άλλος νεαρός γοητεύτηκε με την αμερικανική δυτική και παρακολούθησε ό, τι μπορούσε να πάρει τα χέρια του, τελικά μου ζήτησε να δανειστεί οτιδήποτε είχα. Δεν υπήρχε μεγαλύτερη αίσθηση από το να στέκεστε μπροστά σε μια ομάδα φοιτητών ταινιών και να μιλάτε για την ιστορία του κινηματογράφου, να το χρωματίζετε με γνώμη και να προσκαλείτε και τη δική τους. Αφού τους έδειξε Citizen Kane (1941) ένας από αυτούς ανακοίνωσε τολμηρά ότι δεν πίστευε ότι ήταν η μεγαλύτερη ταινία όλων των εποχών. Φαινόταν ντροπαλός όταν το πρότεινε, αλλά χαμογελούσε αμέσως όταν συμφώνησα μαζί του. Δεν τους ζητούσα να τους αρέσει, απλώς για να εκτιμήσω τον αντίκτυπο που είχε στον κινηματογράφο… και το κατάλαβε αυτό.

Μέχρι σήμερα πολλοί αν οι φίλοι μου στο Facebook είναι πρώην μαθητές, περίπου δεκαπέντε χρόνια απομακρύνθηκαν από την τάξη, κάποιοι στην επιχείρηση, κάποιοι όχι, λίγο στη χαρά μου είναι κριτικοί. Μου άρεσε πολύ η διδασκαλία και μου λείπει πολύ. Έτσι, για κλωτσιές, κανένας άλλος λόγος, εδώ είναι οι είκοσι πέντε ταινίες που ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ πριν από το 1970… με χρονολογική σειρά.

1. Η ΧΡΥΣΗ ΡΥΘΜΙΣΗ (1924)
2. ΦΩΤΑ ΠΟΛΗΣ (1931)
3. ΚΙΓΚ ΚΟΝΓΚ (1933)
4. ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΧΡΟΝΟΙ (1936)
5. ΧΙΟΝΙ ΛΕΥΚΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΟΙ ΝΤΑΡΦΕΣ (1937)
6. Ο ΜΑΓΟΣ ΤΟΥ ΟΖ (1939)
7. ΤΟ ΓΡΑΦΕΣ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΟΣ (1940)
8. ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΑΝΕ (1941)
9. ΔΙΠΛΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ (1944)
10. ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ (1946)
11. Είναι μια θαυμάσια ζωή (1946)
12. RED RIVER (1948)
13. Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ SIERRA MADRE (1948)
14. SUNDET BOULEVARD (1950)
15. ΟΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ STREETCAR (1951)
16. ΣΑΝΕ (1953)
17. ΣΤΟ ΝΕΡΟΦΕΡΝΟ (1954)
18. Οι αναζητητες (1956)
19. ΜΙΑ ΟΜΟΕΙ ΚΑΘΕ (1959)
20. BEN HUR (1959)
21. ΤΟ HUSTLER (1961)
22. ΔΙΚΑΙΟ ΤΗΣ ΑΡΑΒΙΑΣ (1962)
23. BONNIE ΚΑΙ CLYDE (1967)
24. 2001: Ο ΧΩΡΟΣ ΟΔΥΣΣΕΥ (1968)
25. ΜΕΣΑΝΟΒΟΛΙΑ COWBOY (1969)

Copyright © Ολα Τα Δικαιώματα Διατηρούνται | cm-ob.pt